Clinoferrosuenoïta
Clinoferrosuenoïta | |
---|---|
Espècie no aprovada per l'IMA | |
Fórmula química | ☐{Mn2+₂}{Fe2+₅}(Si₈O22)(OH)₂ |
Classificació | |
Categoria | silicats |
Nickel-Strunz 10a ed. | 9.DE.05 |
Nickel-Strunz 9a ed. | 9.DE.05 |
Propietats | |
Sistema cristal·lí | monoclínic |
Grup espacial | grup espacial C2/m |
Color | no determinat |
Exfoliació | {110} (en) |
Lluïssor | vítria |
Color de la ratlla | no determinada |
Propietats òptiques | biaxial (+/-) |
Índex de refracció | nα = 1,638 nβ = 1,651 nγ = 1,665 |
Angle 2V | mesurat: 89° to 92°, calculat: 90° |
Dispersió òptica | relativament feble |
Més informació | |
Referències | [1] |
La clinoferrosuenoïta, també coneguda com a manganogrunerita, és un mineral de la classe dels silicats. Rebia el seu nom en al·lusió a la seva composició, que conté manganès, i la seva relació amb la grunerita. En ser descoberta va ser anomenada dannemorita, duent el nom de la seva localitat tipus, sent reanomenada el 1997 a manganogrunerita. Va rebre aquest segon nom fins la reestructuració del supergrup dels amfíbols de l'any 2012, en que va rebre el nom actual de clinoferrosuenoïta.[2]
Característiques
La clinoferrosuenoïta és un silicat de fórmula química ☐{Mn2+₂}{Fe2+₅}(Si₈O22)(OH)₂. Cristal·litza en el sistema monoclínic.
Segons la classificació de Nickel-Strunz, la clinoferrosuenoïta pertany a «09.DE - Inosilicats amb 2 cadenes dobles periòdiques, Si₄O11; clinoamfíbols» juntament amb els següents minerals: antofil·lita, cummingtonita, clinoholmquistita, grunerita, manganocummingtonita, permanganogrunerita, ferrofluoropedrizita, ferrifluoroleakeïta, actinolita, ferritschermakita, ferroactinolita, ferrohornblenda, ferrotschermakita, joesmithita, magnesiohornblenda, tremolita, tschermakita, cannilloïta, fluorcannilloïta, parvomanganotremolita, fluorotremolita, potassicfluoropargasita, edenita, ferroedenita, ferrokaersutita, ferropargasita, hastingsita, kaersutita, magnesiohastingsita, pargasita, sadanagaïta, fluoroedenita, potassicferroferrisadanagaïta, potassicsadanagaïta, potassicpargasita, potassicferrosadanagaïta, magnesiofluorohastingsita, potassicfluorohastingsita, potassicclorohastingsita, fluoropargasita, parvomanganoedenita, potassiccloropargasita, potassicferrocloroedenita, potassicmagnesiohastingsita, potassicferropargasita, cromiopargasita, ferro-taramita, barroisita, ferroferribarroisita, ferroferriwinchita, ferribarroisita, ferroferritaramita, ferroferricatoforita, ferrobarroisita, ferrorichterita, ferrowinchita, ferrokatophorita, ferritaramita, magnesiotaramita, richterita, winchita, taramita, fluororichterita, katophorita, potassicfluororichterita, potassicrichterita, ferrighoseïta, ferriwinchita, fluorotaramita, arfvedsonita, eckermannita, ferroeckermannita, ferroglaucòfan, glaucòfan, potassicmanganileakeïta, manganoarfvedsonita, ferrileakeïta, magnesioriebeckita, magnesioarfvedsonita, nyboïta, riebeckita, manganomanganiungarettiïta, ferroferrinyboïta, clinoferroferriholmquistita, ferrinyboïta, ferroferrileakeïta, ferroferrifluoroleakeïta, sodicferriclinoferroholmquistita, magnesiofluoroarfvedsonita, ferripedrizita, potassicferrileakeïta, fluoronyboïta, manganidellaventuraïta, fluoropedrizita, potassicarfvedsonita, ferriobertiïta, potassicmagnesiofluoroarfvedsonita, ferroferripedrizita, potassicmagnesioarfvedsonita, pedrizita, ferropedrizita, fluoroleakeïta i ferroferriobertiïta.
Formació i jaciments
Va ser descoberta a la mina Dannemora, a la localitat homònima dins el municipi d'Östhammar, a la província d'Uppland, a Suècia. Tot i no ser gens abundant ha estat descrita en altres indrets, sent present a tots els continents d'arreu del planeta excepte a l'Antàrtida. Als territoris de parla catalana només ha estat descrita a la mina Serrana, a El Molar, a la comarca del Priorat (Tarragona).
Referències
- ↑ «Manganogrunerite» (en anglès). Mindat. [Consulta: 1r novembre 2017].
- ↑ Hawthorne, F. C.; Oberti, R.; Harlow, G. E.; Maresch, W. V.; Martin, R. F.; Schumacher, J. C.; Welch, M. D. «Nomenclature of the amphibole supergroup». American Mineralogist, 97, 11-12, 01-11-2012, pàg. 2031–2048. DOI: DOI:10.2138/am.2012.4276 [Consulta: 20 juny 2022].