Francisco Gamarra
Francisco Gamarra | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotzako izen-deiturak | Francisco Gamarra Abella |
Jaiotza | Melo (en) , 1892ko uztailaren 24a |
Herrialdea | Uruguai |
Heriotza | 1987ko otsailaren 13a (94 urte) |
Hezkuntza | |
Heziketa | Errepublikaren Unibertsitatea |
Hizkuntzak | gaztelania |
Jarduerak | |
Jarduerak | abokatua, epailea eta politikaria |
Jasotako sariak | ikusi
|
Francisco Gamarra Abella (Melo, 1892ko uztailaren 24a – 1987ko otsailaren 13a) abokatu, magistratu eta politikari uruguaitarra izan zen. Justizia Auzitegi Goreneko ministro, Barne ministro eta Uruguaiko Ekialdeko Errepublikako kantzilerra izan zen. cc vv bb nn mm gg ff dd
Biografia
Errepublikako Unibertsitateko Zuzenbide eta Gizarte Zientzien Fakultatean ikasi zuen, 1920ko abenduan zuzenbide lizentziatua lortu zuen. 1921eko otsailean hasi zuen magistratu ibilbidea Maldonadoko fiskal gisa. 1924an Artigasko Epaile Departamentu izendatu zuten, hainbat departamentutan kargu hori betez, 1929an Montevideoko Epaile izendatu zuten arte.
1941ean Apelazio Auzitegirako izendatu zuten eta 1947an Legegintzako Batzar Nagusiek Justizia Auzitegi Goreneko ministro izendatu zuten, kargu horretan 1953ra arte izan zuen.
1954an Nazio Batuen Batzar Nagusirako Uruguaiko ordezkaritzaren buru izan zen. [1] [2] 1955ean Barne ministro kargua izan zuen eta 1956an Errepublikako kantziler kargua Luis Batlle Berresen gobernuan . [3] [4] [5]
Magistraturatik erretiratu ondoren, Korporazioak omendu zuen bere oroimenez plaka bat jarriz bertako areto batean, hau dioena: "Epaileen Maisua". Bere jaioterrian, Melon (Cerro Largo saila), kale batek darama bere izena. [6]
Erreferentziak
Kanpo estekak
- Datuak: Q1441964