Niccolò Paganini

Niccolò Paganini

Irudi gehiago
Bizitza
JaiotzaGenova, 1782ko urriaren 27a
Herrialdea Genovako Errepublika
HeriotzaNiza, 1840ko maiatzaren 27a (57 urte)
Hobiratze lekuaVilletta Cemetery (en) Itzuli
Familia
Ezkontidea(k)ezkongabea
Familia
ikusi
  • Nicolò Samuele Paganini (en) Itzuli (ezezaguna)
Hezkuntza
Hizkuntzakitaliera
Irakaslea(k)Ferdinando Paër
Alessandro Rolla
Gasparo Ghiretti (en) Itzuli
Rodolphe Kreutzer
Ikaslea(k)
ikusi
  • Camillo Sivori (en) Itzuli
Jarduerak
Jarduerakclassical composer (en) Itzuli, biolin-jotzailea, violin virtuos (en) Itzuli, biola-jotzailea, gitarra-jotzailea eta musikagilea
Lan nabarmenak
ikusi
  • 24 Caprices for Solo Violin (en) Itzuli
    Violin Concerto No. 1 (en) Itzuli
    Violin Concerto n 2 of Niccolò Paganini (en) Itzuli
    Violin Concerto No. 3 (en) Itzuli
    Violin Concerto No. 4 (en) Itzuli
    Violin Concerto No. 5 (en) Itzuli
Jasotako sariak
ikusi
  • Order of the Golden Spur Order of the Golden Spur
Genero artistikoaMusika jasoa
Musika instrumentuabiolina
biola
gitarra

IMDB: nm0656028 Allocine: 37884 Allmovie: p323151
Spotify: 39FC9x5PaTNYHp5hwlaY4q Last fm: Niccol Musicbrainz: d581b2f2-f945-4566-a249-2d0171466993 Discogs: 206281 IMSLP: Category:Paganini,_Niccolò Allmusic: mn0000533164 Find a Grave: 3565 Edit the value on Wikidata

Niccolò Paganini edo Nicolò (Genova, Italia, 1782ko urriaren 27a - Niza, Sardiniako Erresuma, 1840ko maiatzaren 27a) italiar biolin-jotzaile, biola-jotzaile, gitarra-jotzaile eta musikagilea izan zen.

Biografia

XIX. mendeko biolin-jotzaile nagusia izan zen, eta biolinaren teknikaren eraberritzailea. Txikitatik hasi zen biolinerako idazten eta kontzertuak ematen. 1797. urtean Lombardian zehar ibili zen aitarekin biolina jotzen, eta gero eta ezagunago bihurtu zen.

1805. urtean Luccako gortean aritu zen biolin-jotzaile eta orkestra-zuzendari.

Hurrengo urteetan aurkezpena egin zuen Milanen (1813), Vienan (1828), Parisen eta Londresen (1831), eta berebiziko arrakasta lortu zuen.

Lan aipagarriak ditu: 24 Capricci, 6 biolin kontzertu, 12 sonata biolin eta gitarrarako; 6 kuarteto biolin, biola, txelo eta gitarrarako, eta bariazioak.

Paganinik hatzak jartzeko eta biolina doitzeko modu berriak zituen. Inprobisatzeko orduan bikaina zen, eta noizean behin biolineko hariak puskatzen zituen, eta hari bakarrarekin ere jotzen zuen.

Pablo Sarasatek eta Eugène Ysaÿek erabili zituzten, besteak beste, Paganiniren berrikuntza teknikoak.

Ikus, gainera

Erreferentziak

  • Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Niccolò Paganini Aldatu lotura Wikidatan
Autoritate kontrola
  • Wikimedia proiektuak
  • Wd Datuak: Q66075
  • Commonscat Multimedia: Niccolò Paganini / Q66075

  • Identifikadoreak
  • WorldCat
  • VIAF: 93850871
  • ISNI: 0000000122830695
  • BNA: 000024522
  • BNE: XX1058852
  • BNF: 138981737 (data)
  • BNM: 000104490
  • BNC: 000047350
  • CANTIC: a10431330
  • GND: 118591177
  • LCCN: n79105881
  • NDL: 00902593
  • NKC: jn19990006328
  • NLA: 36175400
  • CiNii: DA07225494
  • SNAC: w6gt675v
  • SUDOC: 030156351
  • BIBSYS: 90538098
  • UB: a1248922
  • ICCU: CFIV005295
  • Open Library: OL7221355A
  • Hiztegiak eta entziklopediak
  • Lur: 04688/eu_p_0050/p0050
  • Britannica: url
  • Bilduma digitalak
  • BVMC: 55005
  • Wd Datuak: Q66075
  • Commonscat Multimedia: Niccolò Paganini / Q66075