Tonalitate paralelo

Musikan, tonalitate maior baten tonalitate paraleloa tonika bera duen tonalitatea da baina minorrean; era berean, tonalitate minor baten tonalitate paraleloa tonika bera duen maiorra da. Adibidez, sol maiorra eta sol minorra bi tonalitate desberdinak dira, baina biak dira tonalitate paraleloak (tonika berekoak: sol); beraz, esan dezakegu sol minor dela sol maiorraren paraleloa, eta. alderantziz, sol maiorra dela sol minorraren paraleloa.

Tonalitate baten homonimo minorra aurkitzeko, 3 bemol gehitu behar zaizkio armadurari.

Konpositoreak, eta Robert Schumann batez ere, XIX. mendearen hasieran hasi ziren libreki esperimentatzen tonalitate paralelotik hartutako akordeekin.

Entzumenari dagokionez, tonalitate maior batetik paraleloa den tonalitate minorrera aldatzeak "tristatze" orokor moduko bat dakarrela dirudi. Aldaketa horrek badu antzekotasunik tonalitate erlatibo minorrera aldatzearekin, entzumenari dagokionez, bederen.