Aanslag in Magnanville op 13 juni 2016

Aanslag in Magnanville op 13 juni 2016
Plaats Vlag van Frankrijk Magnanville, Frankrijk
Coördinaten 48° 58′ NB, 1° 41′ OL
Datum 13 juni 2016
Tijd 20:30
Wapen(s) mes
Doden 3 (inclusief de dader)
Dader(s) Larossi Abbala
Aanslag in Magnanville op 13 juni 2016 (Frankrijk)
Aanslag in Magnanville op 13 juni 2016

De aanslag in Magnanville betreft de moord op 13 juni 2016 op de 42-jarige Franse politiecommissaris Jean-Baptiste Salvaing en zijn 36-jarige vrouw Jessica Schneider, die werkte op het Franse ministerie van Binnenlandse Zaken.

Op de avond van 13 juni was Salvaing in burger op weg naar huis in Magnanville. Toen hij thuis arriveerde werd hij buiten aangevallen door een man, die met een mes op hem instak. De commissaris vluchtte de straat op en wist een van een zijn buren te vragen het alarmnummer te bellen. De dader wist hem echter weer te pakken te krijgen en stak opnieuw op hem in. Salvaing overleed ter plekke. Hierna vluchtte de dader de woning binnen, waar hij de toegang barricadeerde. In de woning viel hij zijn tweede slachtoffer aan: Salvaings vrouw Jessica Schneider.

Rond middernacht waren er volgens ooggetuigen in de woning van de agent schoten en een explosie te horen. De speciale politie-eenheid RAID bestormde vervolgens de woning en schoot de dader dood. In de woning werd het levenloze lichaam van de vrouw van de agent gevonden. Volgens Franse media was haar keel doorgesneden. Hun driejarig zoontje bleef ongedeerd, maar verkeerde wel in shock.[1]

Dader

De dader, Larossi Abballa, was een bekende van de politie. De 25-jarige man was een Frans staatsburger van Marokkaanse afkomst uit het nabijgelegen Mantes-la-Jolie. Hij zwoer tijdens de aanslag trouw aan Islamitische Staat (IS) en was in 2013 veroordeeld tot drie jaar cel voor het ronselen van strijders voor de jihad in Afghanistan en Pakistan. Omdat hij van die drie jaar het grootste deel al in voorarrest had uitgezeten kwam hij in september 2013 al vrij.[2] Eerder al was hij vervolgd voor diefstal en heling. Volgens ooggetuigen zou de dader tijdens deze aanslag Allahoe akbar ('Allah is groot') hebben geroepen. Het aan IS gelieerde persagentschap Amaq meldde dat een IS-strijder een aanval had uitgevoerd, maar officieel heeft IS de aanslag nog niet geclaimd.[3]

Facebook Live

Abballa toonde zijn daad vanuit het huis van de slachtoffers via de app Facebook Live in een twaalf minuten durend filmpje, waarin hij op een gegeven moment het driejarig zoontje van het koppel filmt en zegt: „Ik weet nog steeds niet wat ik met hem ga doen.”[1] Hij dreigde ook met andere aanslagen. „We hebben voor u tijdens het EK nog andere verrassingen in petto”, zei hij. „Ik kan er niet meer over zeggen. Het EK wordt een kerkhof.” Op het door hem onder de naam Mohamed Ali geopende Facebook-profiel waren ook foto’s van de slachtoffers te zien. Die werden via Amaq opnieuw verspreid.[4]

Bronnen, noten en/of referenties
  1. a b Terreurdaad live op Facebook. Telegraaf (14 juni 2016). Gearchiveerd op 5 november 2016. Geraadpleegd op 9 oktober 2016.
  2. Everything We Know About the Paris Knife Attacker Inspired By ISIS, Time, 14 juni 2016. Gearchiveerd op 14 april 2021.
  3. Dader aanslag Frankrijk is veroordeelde jihadronselaar, Trouw, 14 juni 2016. Gearchiveerd op 21 augustus 2016.
  4. Deze aanslag hadden de Fransen echt niet verwacht, nrc.nl, 15 juni 2016. Gearchiveerd op 21 juni 2016.
· · Sjabloon bewerken
Jihadistische aanslagen in Europa vanaf 2014
2014:Vlag van België Brussel (24 mei)
2015:Vlag van Frankrijk Parijs (7 januari) · Vlag van Frankrijk Parijs (9 januari) · Vlag van Denemarken Kopenhagen (14 februari) · Vlag van Denemarken Kopenhagen (15 februari) · Vlag van Frankrijk Saint-Quentin-Fallavier (26 juni) · Vlag van Frankrijk Arras (21 augustus) · Vlag van Frankrijk Parijs (13 november)
2016:Vlag van België Brussel (22 maart) · Vlag van Frankrijk Magnanville (13 juni) · Vlag van Turkije Istanbul (28 juni) · Vlag van Frankrijk Nice (14 juli) · Vlag van Duitsland Ansbach (24 juli) · Vlag van Frankrijk Saint-Étienne-du-Rouvray (26 juli) · Vlag van België Charleroi (6 augustus) · Vlag van Duitsland Berlijn (19 december)
2017:Vlag van Turkije Istanbul (1 januari) · Vlag van Frankrijk Parijs (3 februari) · Vlag van Verenigd Koninkrijk Londen (22 maart) · Vlag van Rusland Sint Petersburg (3 april) · Vlag van Zweden Stockholm (7 april) · Vlag van Frankrijk Parijs (20 april) · Vlag van Verenigd Koninkrijk Manchester (22 mei) · Vlag van Verenigd Koninkrijk Londen (3 juni) · Vlag van Spanje Barcelona (17 augustus) · Vlag van Finland Turku (17 augustus) · Vlag van Spanje Cambrils (18 augustus) · Vlag van Verenigd Koninkrijk Londen (15 september)
2018:Vlag van Frankrijk Trèbes (23 maart) · Vlag van Frankrijk Parijs (12 mei) · Vlag van België Luik (29 mei) · Vlag van Nederland Amsterdam (31 augustus) · Vlag van Frankrijk Straatsburg (11 december)
2019:Vlag van Nederland Utrecht (18 maart) · Vlag van Frankrijk Parijs (3 oktober)
2020:Vlag van Frankrijk Romans-sur-Isère (4 april) · Vlag van Frankrijk Conflans-Sainte-Honorine (16 oktober) · Vlag van Frankrijk Nice (29 oktober) · Vlag van Oostenrijk Wenen (2 november)
2021:Vlag van Duitsland Würzburg (25 juni) · Vlag van Noorwegen Kongsberg (13 oktober) · Vlag van Verenigd Koninkrijk Leigh-on-Sea (15 oktober)
2023:Vlag van België Brussel (16 oktober)
2024:Vlag van Rusland Moskou (22 maart)