Bewening van Christus

De bewening van Christus is een veelvoorkomend onderwerp in de christelijke kunst.^[1] Een Bijbeltekst ligt aan dit onderwerp niet ten grondslag. Ook het woord lamentatie wordt bij kunstbeschrijvingen gebruikt als synoniem voor bewening.

Geschiedenis

Het tafereel komt voor het eerst in de 11e eeuw in de Byzantijnse kunst in gebruik. Sindsdien is het een vast onderdeel in cycli over het leven van Christus. Men treft het aan tussen taferelen met voorstellingen van de Kruisafname en de Graflegging. De op de grond liggende Christus wordt beweend door Maria, Nicodemus en anderen. Later ontstond het ermee verwante genre van de Piëta, waar Christus op de schoot van Maria voorgesteld wordt.

Bekende voorbeelden

Het onderwerp is door Giotto in de Arena-kapel te Padua in een grote compositie geschilderd. Een ander bekend voorbeeld van een bewening van Christus is de Bewening van de dode Christus van Sandro Botticelli. Ook Andrea Mantegna schilderde dit tafereel en maakte daarbij gebruik van verkort perspectief.

Galerij

• 
  Bewening van Christus van Giotto
• 
  Bewening van Jezus van Andrea Mantegna
• 
  Bewening van Christus van Sandro Botticelli
• 
  Bewening van Jezus van Giovanni Bellini
• 
  Bewening van Christus van Anthony van Dyck

Zie de categorie Bewening van Christus van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.