Delphine van Saksen-Coburg

Delphine van Saksen-Coburg
1968-heden
Delphine Boël in 2008
Prinses van België
Periode	1 oktober 2020-heden
Vader	Albert II van België
Moeder	Sybille de Selys Longchamps
Dynastie	België
Partner	James O'Hare
Wapen van prinses Delphine

Delphine Michèle Anne Marie Ghislaine van Saksen-Coburg, prinses van België (Ukkel, 22 februari 1968) is een Belgische kunstenares. In haar werken, meestal uitgevoerd in papier-maché, verwerkt ze persoonlijke thema's. Ze is een buitenechtelijke dochter van koning Albert II van België en droeg tot 1 oktober 2020^[1][2] de naam Delphine Michèle Anne Marie Ghislaine Boël, kortweg Delphine Boël, en was jonkvrouw.^[3]

Jeugd

Delphine is de dochter van Albert II, koning der Belgen, en barones Sybille de Selys Longchamps. Haar vader is sinds 1959 getrouwd met Paola Ruffo di Calabria en haar moeder was van 1962 tot en met 1978 getrouwd met Jacques Boël. Delphine droeg toen vanaf haar geboorte de familienaam Boël van haar toentertijd wettige vader.

In 1982 hertrouwde Sybille de Longchamps met de weduwnaar Michael-Anthony Rathmore Cayzer (1929-1990), van de sinds 1904 en 1924 baronets, sinds 1939 barons Rotherwick.^[4] Delphine verhuisde met haar moeder en stiefvader naar Londen en naar het kasteel en landgoed van de nieuwe echtgenoot van haar moeder.

Delphine ging onder meer school in het Collège le Rosey in Rolle (Zwitserland). Ze aardde echter niet op een conventionele school en ging een kunstopleiding volgen aan de Chelsea School of Art and Design. Toen ze volwassen was ging ze in een huis aan de Portobello Road in de Londense wijk Notting Hill wonen en produceerde felgekleurde sculpturen in papier-maché.

Vaderschap koning Albert

Openbaarmaking

Dat Albert haar vader is werd in de openbaarheid gebracht in 1997 door een artikel in 't Scheldt en kort daarna in het Franstalige Père Ubu. Het werd door enkele grotere kranten overgenomen zonder bronvermelding. In oktober 1999, in een biografie over koningin Paola, van de hand van de journalist Mario Danneels^[5][6] en enkele weken voor de sluiting van het huwelijk van kroonprins Filip en jonkvrouw Mathilde d'Udekem d'Acoz, werd het bericht herhaald. Volgens Delphine en haar moeder had haar moeder van 1966 tot ongeveer 1982 een relatie met toen nog prins Albert. Uit die relatie werd zij als enige geboren.^[7] De fysieke gelijkenis met koning Albert, alsook met haar halfzuster prinses Astrid, vormde mede een indicatie voor het vaderschap van Albert. Ook de gelijkenis met Alberts moeder koningin Astrid is treffend.^[8]

Het koninklijk paleis deed het bericht aanvankelijk af als "roddels", maar tijdens zijn kerstboodschap van 1999 gaf koning Albert II het bestaan van - vroegere - huwelijksproblemen toe:

Kerstmis biedt ieder van ons een goede gelegenheid om even te bezinnen over de eigen familie, zowel over haar gelukkige periodes als over haar moeilijke dagen. De koningin en ikzelf hebben teruggedacht aan heel gelukkige tijden, maar ook aan de crisis die ons koppel heeft doorstaan, nu dertig jaar geleden. Samen, zijn wij erin geslaagd die moeilijkheden te boven te komen en hebben wij sedert lang een diepe liefde en eendracht kunnen herwinnen. Die crisisperiode werd ons onlangs in herinnering gebracht. Daar wensen wij niet verder op in te gaan; zij behoort tot ons privéleven. Mocht onze eigen levenservaring echter hoopgevend zijn voor hen die vandaag gelijkaardige moeilijkheden beleven, het zou ons heel blij stemmen.

— Koning Albert II tijdens zijn kersttoespraak in 1999.^[9]

Toen Delphine in 2003 van Londen naar Brussel verhuisde begon ze zich te profileren in de media, in grote mate naar aanleiding van exposities van haar werken. Gedurende vijf jaar had ze alle commentaar geweigerd, maar in de zomer 2004 vertelde ze dat de koning alle contact met haar had verbroken sinds 2001.^[10][11] Delphine heeft die bewering sindsdien nog enkele keren herhaald en in de zomer van 2005 sprak Sybille de Selys Longchamps voor het eerst over het "onrecht" dat haar dochter werd aangedaan. Het koninklijk paleis heeft sinds de kersttoespraak van 1999 niet op "de affaire-Delphine" gereageerd.

Inleiding rechtszaak

Half juni 2013 daagde Delphine aanvankelijk koning Albert, prins Filip en prinses Astrid, alsook haar wettige vader Jacques Boël, voor de rechter. Ze wilde via hun DNA bewijzen dat ze de biologische dochter is van Albert en niet van Jacques Boël. Het voor de rechter dagen van Albert als koning was volgens juridische specialisten grondwettelijk onmogelijk. Vandaar dat ze ook twee van zijn wettige kinderen daagde.^[12] Na de troonsafstand van Albert was een procedure tegen Filip en Astrid niet langer noodzakelijk en werd op 3 september 2013 de vordering tegen hen ingetrokken.^[13] Een nieuwe procedure leidde in 2017 eerst tot een afwijzing van de vordering van Delphine omwille van het bezit van staat tegenover Jacques Boël, die haar erkende als zijn dochter. In een arrest van 25 oktober 2018 oordeelde het hof van beroep te Brussel echter anders, en werd beslist, op basis van het DNA-onderzoek, dat Jacques Boël niet haar vader is. Aan Albert werd een DNA-test opgelegd. Zijn advocaat kondigde aan advies te zullen inwinnen over een mogelijke voorziening bij het Hof van Cassatie.^[14][15] Een meerderheid van 6200 ondervraagde Belgen gaf in 2013 aan dat het volgens hen tijd werd voor erkenning.^[16]

Cassatieberoep

In januari 2019 tekende Albert cassatieberoep aan tegen de uitspraak van het Brusselse hof van beroep dat hem verplichtte om DNA af te staan en tegen de uitspraak dat Jacques Boël niet de wettige vader is. Volgens zijn advocaten werkte het cassatieberoep opschortend: zolang er geen uitspraak was, kon hij de DNA-test weigeren.^[17] De advocaten van Boël eisten dat Albert dwangsommen zouden worden opgelegd zolang hij weigerde DNA af te staan.^[18][19] Op 16 mei 2019 besliste het hof van beroep dat Albert een dwangsom van € 5000 moest betalen voor iedere dag dat hij nalatig bleef DNA-materiaal af te staan.^[20]

Vervolgens stond Albert op 27 mei 2019 een DNA-staal af. Wel zou het resultaat geheim blijven tot in elk geval het Hof van Cassatie een beslissing zou hebben genomen hangende de cassatieprocedure.^[21]

Op 13 december 2019 sprak het Hof van Cassatie een arrest uit waarbij de cassatieberoepen werden verworpen. De uitspraak van het hof van beroep bleef overeind, waardoor Jacques Boël officieel geen biologische vader meer was en Albert verplicht werd zijn DNA af te staan, om het met dat van Delphine Boël te vergelijken.^[22] Uit dit DNA-monster bleek inderdaad dat Albert haar biologische vader is.

Erkenning

Op 27 januari 2020 erkende Albert, via zijn advocaat, dat hij de biologische vader is van Delphine Boël. Hij kondigde aan dat hij zijn vaderschap niet langer juridisch zou betwisten.^[11][23]

Als wettelijk erkend kind van Albert kan Delphine aanspraak maken op een deel van zijn erfenis. Delphine en haar advocaten hebben steeds uitgedragen dat het haar noch om het geld noch om een titel ging.^[11][24]

Het Brusselse hof van beroep besliste op 1 oktober 2020 dat Delphine Boël, op basis van het koninklijk besluit van 2015 aangaande de dynastieke titels voor de kinderen en kleinkinderen van koning Albert II, de titel "prinses van België" mag dragen, evenals haar kinderen.^[25] Als familienaam is haar de achternaam van Albert, van Saksen-Coburg, toegekend.^[26] Als afstammelinge van de eerste Koning van België en dochter van koning Albert II heet ze voortaan Delphine Michèle Anne Marie Ghislaine van Saksen-Coburg, prinses van België met het predicaat Koninklijke Hoogheid.^[27]

Tijdens een persconferentie na de laatste rechterlijke uitspraak zei Delphine open te staan voor contact met de leden van de Belgische koninklijke familie, maar nog niets van de familie te hebben vernomen. Ze gaf aan ook niets te verwachten.^[28]

Verzoening

• Op 15 oktober 2020 werd in een gezamenlijke persmededeling bekendgemaakt dat koning Filip en Delphine op 9 oktober een drie uur durende ontmoeting hadden op het Kasteel van Laken.^[29][30]
• Een dag later lieten Albert en zijn echtgenote Paola weten "verheugd" te zijn dat hun zoon zijn halfzus heeft ontmoet: "Het begin van betere tijden voor ons allen en in het bijzonder voor Delphine."^[31]
• Op 25 oktober werd Delphine op het paleis Belvédère ontvangen door koning Albert en koningin Paola. Na afloop werd in een gezamenlijk communiqué onder meer vermeld dat "een nieuw hoofdstuk, rijk aan emoties, gemoedsrust, begrip en hoop (is) aangevat. Tijdens onze ontmoeting in het Kasteel Belvédère heeft ieder van ons, in sereniteit en met empathie, uiting kunnen geven aan zijn gevoelens en ervaringen. Na het tumult, het lijden en de verwondingen, is het tijd voor vergeving, genezing en verzoening".^[32]
• Op 17 februari 2021 was Delphine voor het eerst een genodigde bij de jaarlijkse herdenkingsmis voor haar koninklijke familieleden in de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Laken.
• Op 21 juli 2021 woonde Delphine met haar partner voor het eerst samen met de koninklijke familie de viering van de Belgische nationale feestdag bij.

Kunst

Stijl

Diverse sculpturen van Delphine zijn sterk autobiografisch en verwijzen vrij openlijk naar haar vader en de daarvan afgeleide koninklijke toestanden. Ze werkte vaak met kronen, tronen en de kleuren van de Belgische vlag (zoals op de penis van een gekroonde kikker). Haar werken stegen in waarde sinds ze vanwege de vaderschapskwestie bekend werd.^[bron?]

Exposities

Ze heeft werk geëxposeerd in onder meer Elsene (2001), Koksijde (2004) en Sint-Martens-Latem (2008). In 2003 nam ze deel aan de Biënnale van Venetië. Een van haar kunstwerken werd tijdelijk van een expositie verwijderd, wegens een bezoek van prinses Astrid. Het koninklijk paleis ontkende dat de koninklijke familie bij het besluit tot verwijdering betrokken was.^[33]

Oeuvre (selectie)

• The Royal Sacred Four Legged Monster; verzameling Gemeente Koksijde
• Golden Throne
• Manniken Pis (1999)
• Royal Candlestick (2001)
• Lovers Throne (1999)

Persoonlijk

Haar grootouders van moederskant waren actief in het verzet in de Tweede wereldoorlog. De broer van haar grootvader Jean de Selys Longchamps was een oorlogsheld.

Delphine heeft sinds 1998 een relatie met James O'Hare, met wie ze sinds 2003 samenwoont.^[34] Ze heeft met hem twee kinderen: prinses Joséphine (geboren 2003) en prins Oscar (geboren 2008).^{[35][36][37][38][39][40]}

Voorouders

Trivia

Sinds 2010 is er in de stationsbuurt van Gent een Delphine Boëlpark, aldus officieus genoemd door het buurtcomité, en gelegen tussen straten en lanen genoemd naar leden van de koninklijke familie.^[41] Ze huldigde dit park zelf in op 28 augustus 2010.^[42]

Delphine kandideerde zich in 2021 als deelnemer aan het derde seizoen van het tv-programma Dancing with the Stars.^[43]

Op 15 maart 2023 werd Delphine ambassadeur van #binnenstebuiten, een campagne van de organisatie Warme William die het mentaal welzijn van jongeren wil verbeteren.^[44]

Publicaties

• (fr) Boël, Delphine, Couper le cordon, Brussel, uitg. Wever & Bergh, 2008
• Boël, Delphine, De navelstreng doorknippen, Brussel, uitg. Wever & Bergh, 2008
• (fr) Boël, Delphine, Never Give Up, Brussel, uitg. Bord de L'Eau, 2017

Literatuur

• Mario DANNEELS, Paola. Van 'la dolce vita' tot koningin, uitgeverij Van Halewyck, 1999.
• Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire de 1984, Brussel, 1984.
• Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire de 2003, Brussel, 2003.
• Bertrand MAUS DE RIOLLEY e.a., Etat présent de la noblesse belge, Annuaire 2018, Bo-Bu, Brussel, 2018.

Externe link

• Website Delphine Boël

Zie de categorie Princess Delphine of Belgium van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.