Irreversible Damage

Irreversible Damage: The Transgender Craze Seducing Our Daughters is een genderkritisch boek uit 2020 van onderzoeksjournaliste Abigail Shrier, uitgegeven door Regnery Publishing, waarin het controversiële concept van rapid-onset genderdysforie (ROGD) wordt beschreven.^[1]

Shrier benoemd dat er sinds 2010 een "plotselinge, ernstige piek was van zelfidentificatie als transgender door adolescente meisjes". Ze schrijft dit toe aan een sociale besmetting onder “angstige, depressieve (meestal blanke) meisjes, vergelijkbaar met tieners die in voorgaande generaties ten prooi vielen aan epidemieën van anorexia nervosa en boulimia of een dissociatieve identiteitsstoornis. Shrier bekritiseert tevens de genderbevestigende psychiatrische ondersteuning, hormoontherapie en geslachtsaanpassende operatie (samen vaak aangeduid als genderbevestigende zorg) als behandeling voor genderdysforie bij jongeren.

Samenvatting

Shrier stelt dat ze begon met het onderzoeken van genderdysforie bij adolescenten nadat ze in contact kwam met de moeder van een jonge volwassene zonder duidelijke voorgeschiedenis van genderdysforie in de kindertijd, die zich ineens op de universiteit als transgender identificeerde. Ze beschrijft wat zij ziet als moeilijkheden waarmee meisjes worden geconfronteerd met isolatie, online sociale dynamiek, beperkende gender- en seksualiteitslabels, ongewenste fysieke veranderingen en seksuele aandacht. Ze portretteert verschillende tieners die hun genderidentiteit in twijfel trokken, of uit de kast kwamen als transgender, terwijl ze tevens geestelijke gezondheidsproblemen of persoonlijke problemen hadden. Ze bespreekt het artikel van dr. Lisa Littman uit 2018 over ROGD en de daaruit voortvloeiende controverse en onderschrijft de bevindingen van Littman. Ze stelt dat online trans-influencers, op websites als Twitter, Tumblr en TikTok twijfelende jongeren regelmatig aanmoedigen om zich als transgender te identificeren, te experimenteren met borstafbinding en testosteron, en tegen niet-ondersteunende familieleden te liegen.

Shrier bekritiseert transgendergerelateerd beleid op Amerikaanse scholen. Ze beschrijft ouders die zich zorgen maken over de transgenderidentificatie en transitie van hun kinderen. Ze bekritiseert het genderbevestigende zorgmodel en portretteert prominente critici die zich uitspraken tegen dit beleid: Kenneth Zucker, Ray Blanchard, J. Michael Bailey, Lisa Marchiano en Paul R. McHugh. Shrier bespreekt transactivisme en aanverwante controverses, waaronder seksespecifieke privacykwesties; de rol van beroemdheden bij het vergroten van de acceptatie van transgenders; conflict tussen transgenders en lesbiennes of radicale feministen (zogenoemde TERFs); transvrouwelijke/man-naar-vrouw-atleten die meedoen in meisjes- en vrouwensporten; het gebruik van trans-inclusieve taal; intersectionaliteit; en identiteitspolitiek. Ze stelt dat medische interventies zoals puberteitsremmers, geslachtsoverschrijdende hormonen en operaties risico's met zich meebrengen. Als voorbeeld beschrijft ze een transgender die gehandicapt raakte na een mislukte operatie. Ze beschrijft ook detransitie jonge vrouwen.

Ontvangst

Het boek werd slecht ontvangen door een deel van de transgemeenschap. Men probeerde het boek uit de schappen te krijgen en verwijderd van platforms als Amazon. Een professor riep haar Twittervolgers op om het boek te verbranden. Nadat Shrier bij Joe Rogan te gast was geweest, probeerde men ook die uitzending te censureren.^[2] Target haalde het boek uit hun schappen en er kwamen reacties vanuit American Civil Liberties Union om het boek volledig in de ban te doen.^[3]

Het boek werd door The Economist opgenomen in de lijst van boeken van het jaar^[4] en door de Times en Sunday Times als een van de beste boeken van 2021.

De reacties op het boek zijn gemengd. Positieve recensies onderschreven grotendeels de analyse van Shrier, terwijl een ander deel van de kritiek zich richtte op het gebruik van anekdotes in het boek en andere problemen met het bewijsmateriaal ervan. Er waren verschillende boycots gericht op het boek, waarin het werd gekarakteriseerd als transfoob. Vanuit de genderkritische hoek werd het boek zeer positief beoordeeld, onder andere door Helen Joyce, professor J. Michael Bailey, Kenneth Zucker en Jordan Peterson.

Zie ook

• The End of Gender, genderkritisch boek van Debra Soh
• Time To Think, The Inside Story of the Collapse of the Tavistock's Gender Service for Children