Kabinet-Natsir

kabinet-Natsir
Kabinet in Indonesië
Premier	Mohammad Natsir
Start	6 september 1950
Demissionair	21 maart 1951
Eind	27 april 1951
Voorganger	Regering van de Verenigde Staten van Indonesië Kabinet-Halim
Opvolger	Kabinet-Soekiman-Suwirjo
Staatshoofd	Soekarno
Lijst van Indonesische kabinetten
Portaal    Politiek

Het kabinet-Natsir was het eerste kabinet van de eenheidsstaat Indonesië na opheffing van de Verenigde Staten van Indonesië. Het kabinet-Natsir was daarmee de opvolger van zowel de regering van de Verenigde Staten van Indonesië als van het kabinet-Halim van de deelstaat Republiek Indonesië.

Op 22 augustus 1950, enkele dagen na de uitroeping van de eenheidsstaat Indonesië, vroeg president Soekarno aan Mohammad Natsir van de Masjoemi-partij om een kabinet samen te stellen. De coalitie bestond uit verschillende partijen. Grote afwezige was de Indonesische Nationalistische Partij (PNI), die niet akkoord was gegaan met het in hun ogen te lage aantal ministers dat hen was toegewezen.

Kabinetsprogramma

Het kabinet-Natsir had vijf belangrijke doelen:^[1]

1. Intensivering van de inspanningen voor vrede en veiligheid
2. Consolidatie en verbetering van de overheid
3. Verbetering van de organisatie van het leger
4. Ontwikkeling en versterking van de economie voor de bevolking
5. Oplossing van de kwestie van West-Irian

Economisch gezien was het kabinet-Natsir vrij succesvol, met het Soemitro-plan (Rencana Sumitro) van minister Soemitro Djojohadikoesoemo voor industrie en handel als een belangrijke aanjager voor de oprichting van nieuwe bedrijven. Ook de toetreding van Indonesië tot de Verenigde Naties op 28 september 1950 was een succes. Vrede en veiligheid was een groter probleem, met opstanden en onafhankelijkheidsbewegingen waaronder de Makassar-affaire, Darul Islam, de poging tot staatsgreep van APRA (Raymond Westerling), de Republiek der Zuid-Molukken en de wens van autonomie van Atjeh. De kwestie van West-Irian werd niet opgelost: het gebied bleef in handen van Nederland (Nederlands-Nieuw-Guinea).

Het kabinet viel uiteindelijk al na een paar maanden. De PNI diende op 22 januari 1951 een motie van wantrouwen in (in de Volksvertegenwoordigingsraad) en die werd met 70 tegen 48 stemmen aangenomen. De regeringspartijen PIR, Parindra en Parkindo steunden de motie en de PSI onthield zich van stemming. Premier Natsir diende op 21 maart 1951 zijn ontslag in bij president Soekarno en op 27 april werd het kabinet opgevolgd door het kabinet-Soekiman-Suwirjo.^[2]

Samenstelling

Nr.	Ministerspost	Minister		Partij
1	Minister-President		Mohammad Natsir	Masjoemi
	Vicepremier		Hamengkoeboewono IX	onafhankelijk
2	Binnenlandse Zaken		Assaat	onafhankelijk
3	Buitenlandse Zaken		Mohamad Roem	Masjoemi
4	Volksveiligheid		Abdoel Halim (tot 17 december 1950)	onafhankelijk
			Mohammad Natsir (ad-interim, vanaf 17 december 1950)	Masjoemi
5	Rechterlijke Macht		Wongsonegoro	PIR
6	Informatie		Melkias Agustinus Pellaupessy	F.D.
7	Financiën		Sjafruddin Prawiranegara	Masjoemi
8	Industrie en Handel		Sumitro Djojohadikusumo	PSI
9	Landbouw		Tandiono Manu	PSI
10	Openbare Werken en Wederopbouw		Herman Johannes	PIR
11	Sociale Zaken		F. S. Haryadi	PK
12	Transport		Djoeanda Kartawidjaja	onafhankelijk
13	Gezondheid		Johannes Leimena	Parkindo
14	Godsdienst		Wahid Hasjim	Masjoemi
15	Arbeid		Soeroso	Parindra
16	Onderwijs en Cultuur		Bahder Djohan	onafhankelijk
17	Minister van Staat		Harsono Tjokroaminoto (tot 31 december 1950)	PSII