Lobulus paracentros

Lobulus paracentros
In deze animatie is de lobulus paracentros in rood weergegeven.
Synoniemen
Latijn lobulus paracentralis[1]

lobulus cerebri paracentralis[2]
lobulus paracentralis cerebri[3]
lobus paracentralis cerebri[3]
lobus centralis[2]
gyrus paracentralis[2][4]
gyrus pararolandicus[2]
gyrus frontoparietalis medialis[3]

Gegevens
Onderdeel van Frontale en pariëtale kwab
Onderdelen Gyrus paracentros anterior

Gyrus paracentros posterior

Schorsvelden Area gigantopyramidalis (4)

Area frontalis agranularis (6)

Functionele gebieden Primaire motorische schors

Supplementaire motorische schors

Portaal  Portaalicoon   Biologie

De lobulus paracentros[5] is een kwabje aan het mediale deel van de grote hersenen.[6] De lobulus paracentros wordt in sommige werken opgedeeld in een voorste winding, de gyrus paracentros anterior, als onderdeel van de frontale kwab[1] en een achterste winding, de gyrus paracentros posterior, als onderdeel van de pariëtale kwab.[1]

De achtergrens van lobulus paracentros wordt gevormd door de ramus marginalis sulci cinguli.[6] en de ondergrens door de sulcus cinguli.[6]

Schorsvelden

In de hersenkaart van Brodmann[7] bedekt het achterste deel van area frontalis agranularis (area 6), het voorste deel van de lobulus paracentros. Aansluitend ligt de area gigantopyramidalis (area 4).[7]

Naamgeving

Paracentros in de naam lobulus paracentros duidt aan dat dit kwabje naast (Grieks: παρά pará, naast[8]) de gyri prae- en postcentralis ligt.[9] De gyri prae- en postcentralis liggen op hun beurt respectievelijk voor en achter de sulcus centralis.

Het Latijnse woord centrum is een leenwoord uit het Grieks (κέντρον kéntron).[10] Gegeven het feit dat in het klassieke Latijn bij de Romeins schrijver en wetenschapper Plinius de Oudere dit Griekse leenwoord een Latijnse uitgang kreeg,[9] namelijk -alis in centralis, werd het woord gedeeltelijk als niet-vreemd beschouwd. Echter, samengestelde woorden bestaande uit κέντρον met een ander Grieks deel, behouden wel hun Griekse uiterlijk in het klassieke Latijn, zoals eccentros (Grieks: ἔκκεντρος).[10] Overeenkomstig is het bijvoeglijk naamwoord paracentros gevormd. De veelvoorkomende vorm (lobulus) paracentralis[1][11] is niet overeenkomstig de regels van het klassieke Latijn (en Oudgrieks) gevormd.[9]

Zie ook

Literatuurverwijzingen
  1. ↑ a b c d Federative Committee on Anatomical Terminology (1998). Terminologia Anatomica. Stuttgart: Thieme
  2. ↑ a b c d Foster, F.D. (1891-1893). An illustrated medical dictionary. Being a dictionary of the technical terms used by writers on medicine and the collateral sciences, in the Latin, English, French, and German languages. New York: D. Appleton and Company.
  3. ↑ a b c Krause, W., His, W. & Waldeyer, W. (1903). Handbuch der Anatomie des Menschen. Mit einem Synonymenregister. Leipzig: Verlag S. Hirzel.
  4. ↑ Kahle, W., Steen, F.J. van der & Steen, J.C. van der (1996). Sesam Atlas van de anatomie. Deel 3: Zenuwstelsel en zintuigen. (13e druk). Baarn: Bosch & Keuning.
  5. ↑ Triepel, H. (1910). Nomina Anatomica. Mit Unterstützung von Fachphilologen. Wiesbaden: Verlag J.F. Bergmann.
  6. ↑ a b c Nieuwenhuys, R., Voogd, J., Huijzen, C. van (1988). The human central nervous system: a synopsis and atlas (3de uitgave). Berlijn/Heidelberg/New York: Springer
  7. ↑ a b Brodmann, K. (1909). Vergleichende Lokalisationslehre der Großhirnrinde in ihren Prinzipien dargestellt auf Grund des Zellenbaues. Leipzig: Verlag von Johann Ambrosius Barth.
  8. ↑ Liddell, H.G. & Scott, R. (1940). A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford: Clarendon Press.
  9. ↑ a b c Triepel, H. (1910). Die anatomischen Namen. Ihre Ableitung und Aussprache. Mit einem Anhang: Biographische Notizen.(Dritte Auflage). Wiesbaden: Verlag J.F. Bergmann.
  10. ↑ a b Lewis, C.T. & Short, C. (1879). A Latin dictionary founded on Andrews' edition of Freund's Latin dictionary. Oxford: Clarendon Press.
  11. ↑ His, W. (1895). Die anatomische Nomenclatur. Nomina Anatomica. Der von der Anatomischen Gesellschaft auf ihrer IX. Versammlung in Basel angenommenen Namen. Leipzig: Verlag Veit & Comp.