Thomas Huckle Weller

15 juni 1915 – 23 augustus 2008

Thomas Huckle Weller in 1954

Geboorteland

Verenigde Staten

Geboorteplaats

Ann Arbor

Overlijdensplaats

Needham

Nobelprijs

Fysiologie of Geneeskunde

Jaar

1954

Reden

Voor het ontdekken van een wijze om poliomyelitis virussen te kweken in een reageerbuis

Samen met

John Franklin Enders
Frederick Chapman Robbins

Voorganger(s)

Fritz Albert Lipmann
Hans Krebs

Opvolger(s)

Hugo Theorell

Portaal

Geneeskunde

Thomas Huckle Weller (Ann Arbor, 15 juni 1915 – Needham, 23 augustus 2008) was een Amerikaans viroloog en Nobelprijswinnaar. In 1954 won hij samen met John Franklin Enders en Frederick Chapman Robbins de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde voor het ontdekken van een wijze om poliomyelitis virussen te kweken in een reageerbuis.^[1]

Biografie

Weller werd geboren als zoon van Carl Vernon Weller. Hij studeerde medische zoölogie aan de Universiteit van Michigan, waar zijn vader les gaf aan het Departement van Pathologie. Hij haalde zijn Master met een proefschrift over parasieten bij vissen.

In 1936 ging Weller naar de Harvard Medical School. In 1939 begon hij met zijn onderzoekswerk onder begeleiding van John Franklin Enders. Dankzij Enders raakte Weller betrokken bij onderzoek naar virussen en het vaststellen van infecties. In 1940 haalde Weller zijn MD. Hierna ging hij werken bij het kinderziekenhuis in Boston.

In 1942, tijdens de Tweede Wereldoorlog, werd Weller lid van het medische korps van het Amerikaanse leger. Hij werd gestationeerd bij het Antilles Medical Laboratory in Puerto Rico, alwaar hij de rang van majoor kreeg. Hij werkte in dit lab aan de departementen bacteriologie, virologie en parasitologie. Na de oorlog keerde hij terug naar het kinderziekenhuis. Hier voegde hij zich in 1947 bij J.F. Enders voor een nieuw onderzoek naar infectieziekten. Na verschillende leidinggevende posities te hebben gehad werd hij benoemd tot het hoofd van het Tropical Public Health Departement van de Harvard School of Public Health.

Naast zijn onderzoek naar polio, waarvoor hij de Nobelprijs won, droeg Weller ook bij aan de behandeling van schistosomiasis en Coxsackie-virussen. Hij was de eerste die erin slaagde de virussen die genitale herpes en waterpokken veroorzaken te isoleren.

In 1945 trouwde Weller met Kathleen Fahey. Samen kregen ze twee zonen (Peter Fahey en Robert Andrew) en twee dochters (Janet Louise en Nancy Kathleen). Thomas Huckle Weller stierf op 93-jarige leeftijd.

Externe link

Weller’s biografie op de site van de Nobel Foundation

Bronnen, noten en/of referenties

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Thomas Huckle Weller op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
Zetterström, Rolf, Lagercrantz, Hugo (2006). J.F. Enders (1897-1985), T.H. Weller (1915-) and F.C. Robbins (1916-2003): a simplified method for the multiplication of poliomyelitis virus. Dreams of eradicating a terrifying disease.. Acta Paediatr. 95 (9): 1026-8. PMID 16938745. DOI: 10.1080/08035250600900073.
Ligon, B Lee (2002). Thomas Huckle Weller MD: Nobel Laureate and research pioneer in poliomyelitis, varicella-zoster virus, cytomegalovirus, rubella, and other infectious diseases.. Seminars in pediatric infectious diseases 13 (1): 55-63. PMID 12118846.
Kyle, R A, Shampo, M A (1997). Thomas Huckle Weller and the successful culture of poliovirus.. Mayo Clin. Proc. 72 (5): 422. PMID 9146683.
Bendiner, E. (1982). Enders, Weller, and Robbins: the trio that 'fished in troubled waters'.. Hosp. Pract. (Off. Ed.) 17 (1): 163, 169, 174-5 passim. PMID 6295913.
Sulek, K. (1968). Nobel prizes for John F. Enders, Frederick Ch, Robbins and Thomas H. Weller in 1954 for discovery of the possibility of growing poliomyelitis virus on various tissue media. Wiad. Lek. 21 (24): 2301-3. PMID 4303387.