Charles Pichegru

Charles Pichegru

Biografski podaci
Datum rođenja	14. februar 1763
Mjesto rođenja	pored Arboisa, Kraljevina Francuska
Datum smrti	5. april 1804.
Mjesto smrti	Pariz, Prvo Francusko Carstvo
Nacionalnost	Francuz
Vojna karijera
Čin	Divizijski general
Ratovi	Francuski revolucionarni ratovi
Vojska	Francuska armija
Rod vojske	pješadija

Charles Pichegru (16. februar 1761., Arbois-5. april 1804., Pariz ) bio je jedan od vodećih generala Francuskih revolucionarnih ratova, zaslužan za osvajanje Austrijske Nizozemske i Nizozemske Republike (1794.-95.), koji je nakon tog uništio svoju reputaciju udruživši se sa kontrarevolucionarima protiv Napoleona.^[1]

Biografija

Iako je rođen u seljačkoj porodici, Pichegru se uspeo do položaja profesora matematike na Vojnoj akademiji u Brienne-le-Château, ali je to 1780. napustio i prijavio se artiljerijsku regimentu. Sve do izbijanja Francuske revolucije 1789. bio je samo podoficir. Nakon revolucije je brzo napredovao jer je već 1792. bio potpukovnik. Već slijedeće 1793. u oktobru je postavljen za komandanta Rajnske armije. U decembru je pomogao generalu Lazare Hocheu da istjera austrijsko-prusku vojsku iz Alzasa. Pichegru je bio ljubomoran na Hochea, pa je i rovario protiv njega, na kraju je uspio uvjeriti utjecajne članove vlade da je Hoche izdajica, pa je on u martu 1794. i zatvoren. Za nagradu je Pichegru dobio položaj komandanta snažne Sjeverne armije (150,000 vojnika).^[1]

Nakon tog je zajedno sa generalom Jean-Baptiste Jourdanom, komandantom Mosellske armije, u aprilu 1794.pokrenuo nvaziju na Austrijsku Nizozemsku, koja je završila u januaru 1795. zauzimanjem Amsterdama. Po povratku u Pariz, dočekan je kao spasitelj zemlje. Iako je sredinom 1795. postavljen za komandanta armijske grupe Rajna- Moselle u njemu se razbuktao animozitet protiv republikanskog režima, tako da se u augustu počeo tajno sastajati sa agentima izbjeglih Francuza.^[1]

Pichegru je martu 1796. podnio ostavku na svoju dužnost, jer je izabran za predsjednika Savjeta petstotina (Donji dom Parlamenta). Nakon tog je u maju 1797., stao na stranu rojalističkih poslanika.Kad je glas o njegovim izdajničkim kontaktima stigao do Pariza, i kad su nakon državnog udara (4. septembar 1797.) rojalisti izbačeni iz vlade, nije mu pomogla ni visoka politička funkcija jer je uhapšen i deportiran u Francusku Gvajanu.^[1]

Iz Gvajane je pobjegao u Njemačku, a nakon tog se prebacio u Veliku Britaniju. U januaru 1804. je potajno ušao u Francusku i počeo sa pripremama za rušenje Napoleonova režima. Uhapšen je u Parizu 28. februara i zatvoren. U zatvoru Temple je 5. aprila pronađen zadavljen vlastitom kravatom.^[1]

Ni danas se točno nezna da li je ubijen ili je počinio samoubistvo.?^[1]