Ragtime

Za ostala značenja, vidi Ragtime (razvrstavanje).
Ragtime
Stilski korijeniCakewalk, jig, klasična muzika
Kulturološki korijeniSAD 1890-ih
Tipični instrumentiuglavnom klavir, ponekad orkestar s bendžom ili limeni orkestar
Derivirani pravciStride, Novelty piano, Honky tonk
Fusion žanrovi
Jazz - Boogie woogie - Bluegrass

Ragtime (rjeđe rag-time) je američki žanr zabavne muzike koji je uživao vrhunac popularnosti krajem 19. i početkom 20. vijeka. Glavna karakteristika mu je bila korištenje sinkopiranog, odnosno "ofucanog" (engleski: ragged) ritma, a po čemu je i dobio ime. Nastao je kao muzika za ples u kvartovima crvenih svjetala St. Louisa i New Orleansa prije nego što je stekao popularnost u obliku štampanih partitura za klavir. Predstavljao je svojevrsnu sintezu tada popularnih marš (muzika)|marševa u stilu Johna Philipa Sousa sa poliritamskom muzikom afroameričkih korijena.[1] Njegov najpoznatiji autor je bio afroamerički muzičar Scott Joplin čija je kompozicija "Maple Leaf Rag" postala jednim od najpoznatijih i najprepoznatljivijih primjera žanra..[2][3]

Ragtime je iz mode izašao krajem 1910-ih kada je pažnju američke publike počeo privlačiti jazz, a potom je bio gotovo potpuno zaboravljen sve dok ga početkom 1970-ih nije počeo proučavati muzikolog Joshua Rifkin te izdao rado slušanu kompilaciju Joplinovog opusa. Igrani film The Sting iz 1973. je također koristio Joplinovu muziku te je bio zaslužan za novu popularnost, a The Entertainer je nakratko postao jedna od najslušanijih pop-kompozicija.

Za ragtime se tvrdi da je uticao na kompozitore ozbiljne muzike kao što su Claude Debussy i Igor Stravinski. [4]


Reference

  1. ↑ Scott Joplin: Black-American Classicist, pp. xv-xvi.
  2. ↑ Scott Joplin: Black-American Classicist, p. xiii
  3. ↑ Scott Joplin: Black-American Classicist, p. xviii
  4. ↑ Scott Joplin: Black-American Classicist, p. xiii.

Further reading

  • Berlin, E.A. (1980). Ragtime: a musical and cultural history. University of California Press. 
  • Blesh, R., and Janis, H. (1971). They all played ragtime, 4th ed.. Oak Publications. 
  • Jasen, D.A., and Tichenor, T.J. (1980). Rags and ragtime. Dover. 
  • Schafer, W.J., and Riedel, J. (1973). The art of ragtime: form and meaning of an original black American art. Louisiana State University Press. 
  • Waldo, Terry. (2009). This is Ragtime. Jazz at Lincoln Center Library Editions. 

Vanjske veze

Ragtime na Wikimedijinoj ostavi
  • Origins of Rag
  • Rag time Blog
  • Interview with Ragtime Pianist and Historian Max Morath on AdventuresInMusic.biz, 2005 Arhivirano 2007-02-24 na Wayback Machine-u
  • "Perfessor" Bill Edwards' Ragtime/Old-time Piano Gallery
  • Swedish Ragtime Home Page
  • The late John Roache's MIDI ragtime library Arhivirano 2010-03-16 na Wayback Machine-u
  • Ragtime history in France Arhivirano 2008-10-15 na Wayback Machine-u
  • Rocky Mountain Ragtime Radio Arhivirano 2008-09-15 na Wayback Machine-u
  • Elite Syncopations Radio Arhivirano 2004-04-19 na Wayback Machine-u
  • Aussie Dixieland/Ragtime Radio Arhivirano 2008-08-13 na Wayback Machine-u
  • Classic Ragtime Piano by Ted Tjaden
  • Warren Trachtman's Ragtime MIDI Website
  • Ragtime Guitar Arrangements