Tyne and Wear
Tyne and Wear | |
|---|---|
 | |
| U sastavu | Engleske |
| Upravni oblik | county |
| Lord poručnik Visoki šerif | Susan Margaret Winfield Ruth Thompson |
| Površina | 539 km² |
| Stanovništvo | 1.104.825 |
| Gustoća | 2.050 stanovnika na km² |
Tyne and Wear je ceremonijalni i metropolitanski county na sjeveroistoku Engleske. Ime je dobio po svoje dvije najveće rijeke Tyne i Wear.[1]
Geografske karakteristike
Tyne and Wear leži u regiji Sjeveroistočna Engleska, ima površinu od 539 km², na kojoj živi 1,104,825 stanovnika.[1] On graniči sa sjeverozapada sa countyem - Northumberland, a sa juga sa Countyem Durham, Sjeverno more mu je prirodna granica na istoku. To je visoko urbanizirani industrijski kraj.[1]
Historija
Tyne and Wear je osnovan 1974. ujedinjenjem pet okruga; Gateshead, North Tyneside, South Tyneside, City of Sunderland i Newcastle upon Tyne.[1]
Okruzi sjeverno od rijeke Tyne; Newcastle upon Tyne i North Tyneside bili su dio historijskog countya Northumberland, dok su oni na jugu Gateshead, South Tyneside i Sunderland bili dio historijskog Durhama.[1]
Metropolitanski county Tyne and Wear je između 1974. - 1986. bio administrativna jedinica sa svim ovlastima, ali je 1986. svoje ovlasti prenio na svoje konstitutivne okruge, koji su na taj način postali autonomni, tako da je danas samo geografski i ceremonijalni county, bez administrativne funkcije.[1]
Privreda
Najveće prirodno bogatsvo tog kraja - ugljen, počeo se iskapati još u 13. vijeku, tada je to bilo ograničeno na površinska nalazišta zapadno od Newcastla, blizu rijeke zbog lakšeg transporta. Iako se praktički čitav srednji vijek ugljen iz Newcastla izvozio u London, promet se drastično povećao u elizabetansko doba, kad je ponestalo drva za ogrjev.[1]
Razvojem rudarskih tehnika, uz pomoć tek otkriveneparne mašine, tokom 18. vijeka počelo se iskapati i istočno od Newcastla na dotad nedostupnim, suviše dubokim nalazištima. Taj ugljen omogućio je da prije industrijske revolucije, duž rijeke Tyne niknu brojne manufakture koje su proizvodile; staklo, keramiku, kemikalije i željezo. U to vrijeme taj kraj - Tyneside, bio je glavni proizvođač soli u Britaniji, koristeći ugljen za isparavanje morske vode.[1]
Novi 19. vijek donio je dvije velike prednosti, koje su omogućile eksplozivni rast rudarstva, napredak u transportu (željeznica, parobrodi) i porast potražnje za ugljenom, za različite namjene (livenje, plin, para) Izgradnjom pruga, rudnici više nisu morali biti pored rijeka, a počelo se iskapati puno dublje ispod sloja vapnenca.[1]
Industrijski razvoj krajem 19. vijeka koncentrirao se po lukama duž rijeke Tyne, stare industrije soli, stakla i kemikalija ugasle su, a zamijenjenila ih je brodogradnja željeznih brodova.[1]
Kao i većina britanskih regija zavisnih o teškoj industriji, i Tyne and Wear je teško pogodila Velika ekonomska kriza između dva rata.[1]
Propast rudarstva i bankrot teške industrije krajem 20. vijeka, izazvao je veliku nezaposlenost, pa se traže načini da se promjeni industrijska struktura, na nove sektore kao što je elektronika i automatika, a velike nade se polažu i na sektor usluga.[1]
Izvori
Vanjske veze
Tyne and Wear na Wikimedijinoj ostavi
- Tyne and Wear Lieutenancy Arhivirano 2016-04-07 na Wayback Machine-u (en)
- p
- r
- u
1974–1996 ← Engleske ceremonijalne grofovije → trenutne
Bedfordshire • Berkshire • City of Bristol • Buckinghamshire • Cambridgeshire • Cheshire • Cornwall • Cumbria • Derbyshire • Devon • Dorset • Durham • East Riding of Yorkshire • East Sussex • Essex • Gloucestershire • Greater London • Greater Manchester • Hampshire • Herefordshire • Hertfordshire • Isle of Wight • Kent • Lancashire • Leicestershire • Lincolnshire • City of London • Merseyside • Norfolk • Northamptonshire • Northumberland • North Yorkshire • Nottinghamshire • Oxfordshire • Rutland • Shropshire • Somerset • South Yorkshire • Staffordshire • Suffolk • Surrey • Tyne and Wear • Warwickshire • West Midlands • West Sussex • West Yorkshire • Wiltshire • Worcestershire
