Afea Tapınağı

37°45′15″K 23°32′0″D / 37.75417°K 23.53333°D / 37.75417; 23.53333TürYunan tapınağıUzunluk80 mGenişlik80 mYüzölçümü640 m²TarihçeKuruluşMÖ 500Devir(ler)Arkaik Yunanistan
Helenistik DönemSit ayrıntılarıDurumÇökmüş çatı ile ayaktaMülkiyetKamuİşletme26. Tarih Öncesi ve Klasik
Antikalar EforatıKamusal erişimEvet

Afea Tapınağı (Yunanca: Ναός Αφαίας, romanize: Naos Afeas), Yunanistan'ın Egine adasında bulunan bir Yunan tapınağıdır. Ana limandan karayoluyla yaklaşık 13 km doğuda, adanın doğu tarafında yaklaşık 160 m'lik bir tepede durmaktadır. Eskiden Jüpiter Panhellenius Tapınağı olarak bilinen Dor tapınağının artık ana tanrıça Afea'ya adanmış olduğu kabul edilmektedir. J. M. W. Turner gibi Neoklasik ve Romantik sanatçıların gözdesiydi.

Aphaia, yalnızca bu kutsal alanda tapınılan bir Yunan tanrıçasıydı. MÖ 500'e ait mevcut tapınak, MÖ 570'e ait daha eski bir tapınağın kalıntıları üzerine inşa edilmiştir ve bu tapınak M.Ö. 510'da yangınla yok olmuştur. Bu eski tapınağın unsurları, daha sonraki tapınağın daha büyük, düz terasının dolgusuna gömülmüştür ve bu nedenle iyi korunmuştur. Bu gömülü parçaların çoğunda bol miktarda boya izi kalmıştır. MÖ 7. yüzyılda aynı yerde bulunan başka bir tapınak daha olabilir, ancak hem plan hem de uygulama açısından çok daha küçük ve daha basit olduğu düşünülmektedir. Alanda, orantılı olarak çok sayıda kadın heykelciği de dahil olmak üzere önemli miktarda Geç Tunç Çağı heykelciği keşfedilmiştir; bu da belki de alandaki kült faaliyetinin MÖ 14. yüzyıldan beri sürekli olduğunu ve kült için bir Minos bağlantısı olduğunu göstermektedir. Son tapınak alışılmadık bir plana sahiptir ve Arkaik teknikten Erken Klasik tekniğe geçişi gösterdiği düşünülen alınlık heykelleri açısından da önemlidir. Bu heykeller Münih'teki Glyptothek'te sergilenmektedir ve bir dizi parça Egine müzelerinde ve alanın kendisinde bulunmaktadır.

• Bankel, Hansgeorg. 1993. Der spätarchaische Tempel der Aphaia auf Aegina. Denkmäler antiker Architektur 19. Berlin; New York: W. de Gruyter. 9783110128086.
• Cartledge, Paul, Ed., 2002. The Cambridge Illustrated History of Ancient Greece, Cambridge University Press, p. 273.
• Cook, R. M. 1974. The Dating of the Aegina Pediments. Journal of Hellenic Studies, 94 pp. 171. DOI:10.2307/630432
• Diebold, William J. 1995. "The Politics of Derestoration: The Aegina Pediments and the German Confrontation with the Past." Art Journal, 54, no2 pp. 60–66.
• Furtwängler, Adolf, Ernst R. Fiechter and Hermann Thiersch. 1906. Aegina, das Heiligthum der Aphaia. München: Verlag der K. B. Akademie der wissenschaften in Kommission des G. Franz’schen Verlags (J. Roth).
• Furtwängler, Adolf. 1906. Die Aegineten der Glyptothek König Ludwigs I, nach den Resultaten der neuen Bayerischen Ausgrabung. München: Glyptothek: in Kommission bei A. Buchholz.
• Glancey, Jonathan, Architecture, Doring Kindersley, Ltd.:2006, p. 96.
• Invernizzi, Antonio. 1965. I frontoni del Tempio di Aphaia ad Egina. Torino: Giappichelli.
• Ohly, Dieter. 1977. Tempel und Heiligtum der Aphaia auf Ägina. München: Beck.
• Pilafidis-Williams, Korinna. 1987. The Sanctuary of Aphaia on Aigina in the Bronze Age. Munich: Hirmer Verlag. 9783777480107
• Schildt, Arthur. Die Giebelgruppen von Aegina. Leipzig : [H. Meyer], 1895.
• Schwandner, Ernst-Ludwig. 1985. Der ältere Porostempel der Aphaia auf Aegina. Berlin: W. de Gruyter. 9783110102796.
• Webster, T. B. L. 1931. "The Temple of Aphaia at Aegina," Journal of Hellenic Studies, 51: 2, pp. 179–183.