Avrupa Yeni Sağı

Avrupa Yeni Sağı, 1960'ların sonlarında Fransa'da Nouvelle Droite olarak ortaya çıkan aşırı sağcı bir harekettir. Savunucuları, moderniteye ve post-moderniteye karşı, büyük ölçüde benzer bir felsefeyi Avrupa toplumlarına yaymak için çabalayan gevşek bağlantılı entelektüel topluluklar biçiminde küresel bir "yapı karşıtı isyan" içindeler.

Avrupa Yeni Sağı liderleri genel olarak liberalizme, bireyciliğe, eşitlikçiliğe ve ulus devlete karşıdır. Toplulukçu ve organikçi bir dünya görüşünü desteklerler ve kolektif kimliklerin ayrı coğrafi alanlarda barış içinde bir arada var olacağı küresel bir proje olarak tanımladıkları etnoçoğulculuk kavramını savunurlar. Bununla birlikte, standart ve kolektif bir siyasi gündemi paylaşmazlar. Bunun yerine, Avrupa Yeni Sağı liderleri, sonunda Avrupa'da kültürel hegemonyaya ulaşmak için ortak bir "metapolitik" siyaset pratiği aracılığıyla fikirlerini tanıtıyorlar.

Avrupa Yeni Sağı, Kimlik Hareketi'nin ideolojik ve siyasi yapısını etkilemiştir.^[1] Alternatif sağın bir kısmı, muhtemelen hareketin en etkili figürü olan Alain de Benoist'in yazılarından ilham aldığını iddia ediyor.^[2]

Tarih

Avrupa Yeni Sağı, 1968'de Alain de Benoist ve Dominique Venner tarafından kurulan etno-milliyetçi düşünce kuruluşu GRECE ile bağlantılı entelektüel bir hareket olan Nouvelle Droite'den Fransa'da doğdu. Fransız çekirdeğinin orijinal önemi on yıllar boyunca azaldı ve hareket şimdi, hepsi birbiriyle ideolojik benzerlikleri ve yakınlıkları paylaşan çeşitli gruplar, partiler ve aydınlardan oluşan bir Avrupa ağı şeklinde ortaya çıkıyor. Bunlar arasında Almanya'da Neue Rechte, Birleşik Krallık'ta New Right (feshedilmiş), Hollanda ve Flanders'da Nieuw Rechts (feshedildi) ve Deltastichting, İtalya'da Forza Nuova, Malta'da Imperium Europa, Hırvatistan'da Nova Hrvatska Desnica veya Noua bulunmaktadır. Romanya'da Dreapta. İtalya'daki Nueva Destra, neo-faşist İtalyan Sosyal Hareketi partisinin bir grup genç üyesinin girişimiyle ortaya çıktı.

İdeoloji

Avrupa Yeni Sağı, 1960'ların sonlarında ortaya çıkışından bu yana birçok yeniden sentez sürecinden geçmiştir. Ortak bir doktrine yönelik son girişim, "2000 Yılında Yeni Sağ" manifestosuna kadar uzanır. Önde gelen fikirleri "liberalizmin ve dünyanın metalaştırılmasının eleştirisi; bireyciliğin reddi; organikçi ve toplulukçu bir toplum görüşüne bağlılık; eşitlikçiliğin ve onun doğduğu çeşitli tektanrıcılık biçimlerinin reddi; köklü kolektif kimliklerin ve "farklılık hakkı"nın teşvik edilmesi; ulus-devletin bir biçim olarak reddedilmesi ve yerindenlik ilkesini uygulayan federalist bir modelin teşvik edilmesi; Avrupa halklarının baş düşmanı olarak gösterilen Amerika'nın her şeye kadir gücü dışında, Avrupa'nın kendi ulusu ile donatılacağı çok kutuplu bir dünya."

Jean-Yves Camus ve Nicolas Lebourg'a göre, Avrupa Yeni Sağı'nın temel fikri, insan hakları fikrinin içerdiği standartlaşma ve eşitlikçilik ilkelerinin kendi görüşlerinde neden olduğu "kültürel kimliklerin ortadan kaldırılmasını" reddetmeleridir. Yeni Sağ düşünür Tomislav Sunić, Oswald Spengler'in Avrupa Yeni Sağı'ndaki etkisine, özellikle insanlığın var olmadığı, "her kültürün çeşitli döngülerden geçtiği" ve evrensel tarih kavramının anlamsız olduğu varsayımına vurgu yaptı. yalnızca bir "geçmişler çokluğu ve bunların zaman ve mekandaki eşitsiz dağılımı".^[3]

Avrupa Yeni Sağı düşünürleri, Batı'nın er ya da geç yerini yeni bir döneme bırakacak bir "fetret dönemi" yaşadığına inanıyor. Roger Griffin'e göre, buna karşılık olarak, eski ve yeni ideolojik ve ritüel unsurların bir "palingenetik üst anlatı" içinde birleştirilmiş "labirent şeklinde yeniden sentezi" üzerine kurulu bir dünya görüşü geliştirdiler. Mevcut siyasi düzen, “kurtarıcı topluluk”un yeni çağın başlangıcına geçiş eşiği krizi aşamasını terk edebilmesi veya safsızlığından arındırılması gerektiği şeklinde tasvir ediliyor. Ek olarak, Avrupa Yeni Sağı liderleri sık sık ortaya çıkmak üzere olan yeni toplumda sembolik olarak yeniden temellendirmek istedikleri efsanevi ve efsanevi bir geçmişe başvururlar, eski bir altın çağın geri dönüşüne yönelik bir nostalji ruhu içinde değil, daha ziyade "köklü bir gelecek yaratmak, sağlam metafizik temeller üzerine yeniden kurulmuş yeni bir gerçeklik." Bu fikir, özellikle Guillaume Faye tarafından desteklenen arkeofütürizm kavramında somutlaşmıştır.^[4]

Hareketin Völkisch eğilimine mensup bazı Avrupa Yeni Sağı düşünürleri, "kimlik" kavramının temel boyutları olarak ırk ve etnisiteyi vurgulamaktadır.^[5] Bu, "farklılığın" şiddetle reddedilmesine, Faye'nin "topyekün bir etnik savaş" çağrısı yapmasına ve Pierre Vial'ın bir "etnik devrim" ve bir "kurtuluş savaşı" istemesine yol açtı.^[6]

Eleştirmenler

Roger Griffin ve Tamir Bar-On, Avrupa Yeni Sağı'nın, orijinal faşist dünya görüşünü ve fikirlerini korurken, faşizmin genel çerçevesini yeniden icat etmeye yönelik ince bir stratejinin kökeninde olduğunu savunuyorlar. Avrupa Yeni Sağı liderlerinin metapolitik duruşunu, neo-faşist düşünür Maurice Bardèche'nin 1961 yılında yazdığı "Faşizm nedir?" Faşizmin kendisi için yarattığı insan ve özgürlük fikri mekanizmadan daha önemlidir. Başka bir adla, başka bir yüzle ve geçmişten gelen izdüşümü ele veren hiçbir şey olmadan, bir biçimle tanımadığımız bir çocuk ve genç bir Medusa'nın başı olan Sparta Tarikatı yeniden doğacaktır: ve paradoksal olarak, şüphesiz, Özgürlüğün ve yaşamanın tatlılığının son kalesi olacaktır."^[7]

Kaynakça