Elif Hacıyev

Elif Hacıyev
Doğum	Elif 24 Haziran 1953(1953-06-24) Hocalı, Azerbaycan SSC, SSCB
Ölüm	25 Şubat 1992 (38 yaşında) Hocalı, Azerbaycan
Defin yeri	Bakü, Azerbaycan
Çatışma/savaşları	Karabağ savaşı
Ödülleri

Elif Hacıyev (24 haziran 1953, Hocalı - 25 Şubat 1992, Hocalı) - Azerbaycan Ulusal Kahramanı.^[1]

Hayatı

İlk yılları

Elif Hacıyev 24 haziran 1953 yılında Hocalı şehrinde doğmuştur.^[2] O, ailenin üçüncü çocuğuydu.Erken yaşlardan itibaren eve ekmek getiren Elif balık tutarak ailesini geçindiriyordu.

1970 yılında liseyi bitirerek, Khankendi (Hankendi) şehrinde sürücülük mesleğine törpülenmişti. 1971'lı yılında ordu sıralarına çağrılmıştır. Askeri hizmetini Minsk şehrinde yapmıştır. 1973'lı yılında ordudan terhis edilerek, Khankendi (Hankendi) Taşımacılık Şirketinde şoför olarak işe başlamıştır. 1974-1984'lı yıllarda Belarus DİN-nin ve Azerbaycan SSC DKÖV-nin içişleri organlarında çeşitli görevlerde çalışmıştır. 1976'lı yılında SSCB DİN-nin Frunze adına Özel Orta Polis Okuluna başlamış. 1979'lı yılında aynı okulu bitirmiş, 1981 yılından öğrenimini SSCB DİN-nin Akademisi'nde devam ettirmiştir.

DGMV-de çalışırken uzun süre faaliyet gösteren gizli milliyetçi merkezi deşifre etmeye çalışmıştır. Bu yüzden de ermeni milliyetçileri onu sahte suçlamalarla suçlayarak, 10 yıl hapis cezasına mahkûm etmişlerdi. Ermeniler onun sırmanın cebine sahte para koyarak, operasyon grubu teşkil edip kendi kurulunda hapsettiler. Cezasını çekmek için Rusya'nın Nijni Tagil şehrine gönderilmiştir. 1987 yılında onun işine yeniden bakılmış, 10 yıl hapis cezası 6 yıla indirilmişti. O, 1989 yılının şubat 20'de özgürlüğüne kavuştu.

Karabağ savaşı ve savaşlarda katılımı

Hacıyev 1990 yılında Khojalı (Hocalı)'ya dönüyor, dağlık Karabağ üzre Organizasyon Komitesinde, Karabağ'a Halk Yardımı Komitesinde faaliyet göstererek ermeni milliyetçilerine karşı mücadelesini yeniden devam etdirir.^[3] O, 1990 yılının aralık ayında içişleri organlarına yeni restore ediliyor ve Khojalı (Hocalı) havaalanı hattı içişleri bölümüne müdür tayin edilir. Aynı zamanda Khojalı(Hocalı) havaalanının komutanı oluyor. Yaptığı işler için1991yılının aralık ayında ona Binbaşı rütbesi veriliyor. Hocalı havaalanının stratejik önemini anlayan ermeniler havaalanını zor gücüyle ele geçirmeye çalışırlar. Bunun için Hankendi içerisinde 100'a yakın ermeni savaşçısının olduğu iki otobüs geliyor. Haydutlar havaalanını ablukaya alıyor ve akşam saat 10'a kadar orayı boşaltmak için azerbaycanlılara zaman sunuyorlar. O zaman Khojalı(Hocalı) havaalanında önce toplam 30'a yakın çalışan vardı. Havaalanını elden vermemek için Elif Hacıyev atik yöntem kullanıyor. O, havaalanı binasındaki odaların birinde hoparlörün karşısına geçiyor ve emir vererek "falan tabur falan savaşa falan tabur falan cepheye vs. geçsin". Ermeniler öyle anlıyor, burada azerbaycanlılardan oluşan büyük bir alay var.Bu nedenle havaalanını terk etmek zorunda kalırlar.^[4][5]

Ölümü

25 Şubat 1992 yılında Elif Hacıyev ve ekibi sabah saat beşe kadar düşmana ciddi direnç gösteriyorlar. Ama savaşlar eşit güçler arasında gitmiyordu. O, bu gece ormanda sakinleri uğurlayıp geri döndüğünde, küçük bir oğlan çocuğuna şapkasını hediye edib, söylemişti:

"Dönsem, şapkamı geri verirsin. Yok, eğer dönmezsem, şapkamı benden bi hatıra olarak saklarsın."

Elif Hacıyev yine gücüne, kişilerin itibarına ve itimadına inanıp geri çekilmedi. Öncelikle sivil halkını nispeten güvenli yere ulaştırmaya gayret gösterdi. Kanlı savaş gecesinde kişilerin bir bölümünü Ağdam Şelli köyüne iletmeyi başardı.Ama hala tehlikede hayli adam vardı ve bu kişiler Elif Hacıyev'in yolunu bekliyordu. Böyle bir durumda Hacıyev bir an bile huzur bulmuyor, kararlılıkla yeniden geriye döndü. Tüfeğin tarağını değiştiğinde düşman,kurşunu Elif Hacıyev'in kalbine saplar.

Onun cesedi Hocalı'da 5 gün böğürtlen çalısının dibinde kalmışdı.Onun Nazım adında işçisi, Hacıyev vurulunca böğürtlen çalısının dibinde onun yerini rahatladı, sırmalıda üstüne örtmüşdü. Nazim oradan Elif Hacıyev'in cesedini aldığında ermenilerden biri söyledi: "Eğer bilseler bu Elif'in cesedi ermeniler onu size vermeyecekler". Bu yüzden Hacıyev'in cesedini makinede öbür cesetlerin altında gizleyip taşımışlardı.^[6]

Bakü şehrinde bulunan Şehitlikde toprağa verilmiştir.^[7]

Özel hayatı

1981 yılında Elif Hacıyev Galina hanım ile aile hayatı kurmuş ve ömrünün sonuna kadar onunla evliydi. Zerine ve İrade adlı kızları yadigar kaldı.^[8]

Mirası

Bakü'nün Nizami ilçesindeki sokaklardan biri onun adını taşıyor.

Ödülleri

Azerbaycan Cumhubaşkanı'nın 6 haziran 1992'lı tarihli 831 sayılı kararnamesi ile binbaşı Elif Latif oğlu Hacıyev ölümünden sonra "Azerbaycan'ın Milli Kahramanı" unvanına layık görülmüştür.^[9]

Kaynakça