Kendini Güçlendirme Hareketi
Kendini Güçlendirme Hareketi, (Çince: 自強運動; pinyin: zìqiáng yùndòng), 1861-1895 yılları arasında Çing Hanedanı'nın son dönemlerinde Afyon Savaşları'nda alınan yenilgilerin ardından başlatılan kurumsal reformlar dönemiydi.[1]
Taiping isyancı orduları kuzeye yürürken 1860'ta İngiliz ve Fransız güçlerinin Eski Yazlık Saray'ını yakması, imparatorluk sarayını krizi kabul etmeye zorladı. Prens Gong naip, Büyük Konsey Üyesi ve yeni kurulan Zongli Yamen'in başkanı oldu. Zeng Guofan gibi yerel Han Çinlisi yetkililer, isyancılara karşı savaşı kovuşturmak için özel Batılılaşmış milisler kurdu. Zeng ve orduları sonunda isyancıları yendi ve Batı askeri teknolojisini ithal etme ve Batı bilimsel bilgisini tercüme etme çabalarını kovuşturdu. Başarılı cephanelikler, okullar ve mühimmat fabrikaları kurdular.
1870'lerde ve 1880'lerde halefleri, nakliye, telgraf ve demiryolları inşa etmek için eyalet yetkilileri olarak konumlarını kullandılar. Çin, ağır sanayisini ve ordusunu modernize etme yönünde önemli ilerleme kaydetti, ancak yönetici seçkinlerin çoğunluğu hala muhafazakar bir Konfüçyüsçü dünya görüşüne katılıyordu ve bu harekete katılanlar ekonomik ve askeri modernizasyon kapsamının ötesinde sosyal reforma büyük ölçüde ilgisizdi. Kendini Güçlendirme Hareketi, hanedanın yeniden dirilişini ortadan kaldırmanın eşiğinden korumayı başardı ve onu yarım bir yüzyıl daha sürdürdü. Hareketin kayda değer başarıları, Çin'in 1895'teki Birinci Çin-Japon Savaşı'ndaki yenilgisiyle aniden sona erdi.
