"Louis XVI'nın İnfazı" adlı gravür, Georg Heinrich Sieveking 1793
21 Ocak 1793 günü Paris Devrim Meydanı'nda (1795'te adı Concorde Meydanı olarak değiştirildi) devrik Kral XVI. Louis'nin idamı gerçekleşti. 17 Ocak 1793'te Ulusal Kongre'de neredeyse oybirliğiyle kralı vatana ihanetten mahkum etti (Suçsuz oyu sıfır iken, pek çok çekimser oyu çıkmıştır). İnfaz dört gün sonra gerçekleştirildi. İşlem, 3.000'e yakın infaz gerçekleştiren dönemin ünlü celladı Charles-Henri Sanson tarafından giyotin aracılığıyla gerçekleştirildi.
İnfaz sırasında devrik krala refakat eden rahip Henry Essex Edgeworth anılarında infaz sırasında olanları aşağıdaki gibi belirtmiştir.
"İskeleye giden yol son derece engebeli ve geçilmesi zordu; Kral koluma yaslanmak zorunda kaldı ve o kadar yavaş hareket ediyordu ki bir an için cesaretini yitireceğinden korktum; ama son basamağa geldiğimde şaşırdım, aniden kolumu bıraktığını hissettim ve sağlam bir ayakla tüm iskelenin genişliğini sessizce geçtiğini gördüm. Karşıma yerleştirilmiş on beş yirmi davulun, Pont Tournant'ta duyulmuş olması gereken o kadar yüksek bir sese rağmen, onun şu unutulmaz sözleri açıkça söylediğini duydum: "Suçlandığım tüm suçlardan masum ölüyorum, ölümüme neden olanları affediyorum ve Tanrı'ya dökeceğiniz kanın Fransa'ya asla uğratmaması için dua ediyorum."[1]
Bazı anılar, kalabalığın mendillerini kana batırmak ve hatıra olarak saklamak için iskeleye doğru koştuğunu belirtir.
Hem Fransız hem de Avrupa tarihinde genellikle bir dönüm noktası olarak görülen Louis'nin ölümü, dünya çapında çeşitli tepkilere neden oldu. Tarihçelere göre, eski tebaası tarafından öldürülen Louis'nin, Fransa'nın son kralı olmasa da, Fransa'da kesintisiz bin yıllık mutlak monarşi döneminin uzun zamandır beklenen sonunu ve Fransız ulusu için demokrasinin başlangıcını sembolize eder. Diğer tarihçilere göre ise, infazı anlamsız bir kan dökme eylemi olarak kınar ve Terör Dönemi'nin başlangıcı ve kaos toplumuna dönüşmenin bir işareti olarak görür.
Louis'nin ölümü, önümüzdeki birkaç yıl içinde ülkenin siyasi ve sosyal yapısını kökten değiştirmeye devam edecek olan Fransa içindeki devrimcileri cesaretlendirdi. Louis'nin ölümünden dokuz ay sonra, kendisi de eski Fransa kraliçesi olan eşi Marie Antoinette, Paris'te aynı yerde giyotinle idam edildi.[2]
