7 Batalion Sanitarny

7 Batalion Sanitarny
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1922

Rozformowanie

1931

Tradycje
Święto

22 czerwca[1]

Organizacja
Dyslokacja

Poznań

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

służba zdrowia

7 Batalion Sanitarny (7 bsan.)[2] - pododdział służby zdrowia Wojska Polskiego.

Historia batalionu

7 Batalion Sanitarny został sformowany 5 sierpnia 1922 roku, w Poznaniu, w koszarach przy ulicy Bukowskiej[3], na bazie zlikwidowanej Kadry Kompanii Zapasowej Sanitarnej Nr VII. Pododdział był okręgową instytucją służby zdrowia podległą bezpośrednio szefowi sanitarnemu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII oraz jednostką ewidencyjną dla wszystkich oficerów i szeregowych pełniących służbę w formacjach sanitarnych i liniowych OK VII, w tym w 7 Szpitalu Okręgowym w Poznaniu oraz w szpitalach rejonowych w Gnieźnie, w Kaliszu (z siedzibą w Szczypiornie oraz z filią w Ostrowie Wlkp) i w Śremie (z siedzibą w Lesznie) oraz w Centralnej Wojskowej Szkole Gimnastyki i Sportu w Poznaniu, a także w Zakładzie Leczniczo-Protezowym dla Inwalidów w Poznaniu. Ponadto batalion wypełniał funkcje szkoleniowe oraz mobilizacyjne.

W 1928 roku w 7 bsan. służbę pełniło trzech lekarzy i jeden aptekarz oraz jedenastu oficerów administracyjnych, w tym dziesięciu działu sanitarnego i jeden działu gospodarczego (płatnik)[4].

30 maja 1931 roku wprowadzona została nowa organizacja pokojowa służby zdrowia. W jej ramach bataliony sanitarne zostały włączone w struktury szpitali okręgowych jako ich kadry zapasowe. Na bazie zlikwidowanego baonu utworzona została Kadra Zapasowa 7 Szpitala Okręgowego[5].

Organizacja batalionu

W skład batalionu wchodziła:

  • drużyna dowódcy batalionu,
  • trzy kompanie sanitarne,
  • kadra batalionu zapasowego,
  • warsztat sanitarno-techniczny.

Każda z kompanii sanitarnych składała się z drużyny dowódcy i czterech plutonów. Pluton liczył dwie drużyny po dwie sekcje sanitarne. Dwa plutony z każdej kompanii były wydzielone do służby w szpitalu okręgowym i w szpitalach rejonowych[6]. Szpital okręgowy dysponował trzema plutonami, a każdy z trzech szpitali rejonowych – jednym plutonem obsługi sanitarnej[7].

Żołnierze 7 Batalionu Sanitarnego

 Z tym tematem związana jest kategoria: Oficerowie 7 Batalionu Sanitarnego.
Dowódcy Oddziału Szkolno-Sanitarnego - Komp. Zapas. Sanit. 7 - Kadry K.Z.S. VII - Baonu San. VII
  • ppłk lek. Stefan Janiszewski (IV - VIII 1920)
  • ppłk lek. Zelewski (IX - XII 1920)
  • mjr lek. Władysław Sobecki (XII 1920 - V 1921)
  • ppłk lek. Kuliński (V 1921 - V 1922)
  • ppłk lek. Winiarz (p.o. V - VI 1922)
  • płk lek. Stanisław Klocek (21 VI 1922 - I 1924[8])
  • płk lek. Leonard Ernest Jarociński (1924)
  • ppłk lek. Józef Wacław Osmólski (1928)
  • ppłk lek. Leon Strehl (1931 → pomocnik komendanta 7 Szpit. Okr.[5])
Zastępcy dowódcy batalionu
  • kpt. lek. Stanisław Habich - zastępca dowódcy baonu (1923)
  • mjr lek. Włodzimierz Franciszek Dębczyński (od V 1924[9])

Odznaka batalionu

23 sierpnia 1928 roku gen. dyw. Daniel Konarzewski, w zastępstwie Ministra Spraw Wojskowych, zatwierdził wzór i regulamin odznaki pamiątkowej 7 bsan[10].

Odznaka o wymiarach 50x50 mm ma kształt krzyża pokrytego białą emalią, którego ramiona są zakończone kulkami. W jego centrum medalion w kolorze wiśniowym z granatową obwódką. Przestrzenie między ramionami krzyża wypełnione wiązkami promieni. Na ramionach krzyża wpisano numer i inicjały „7 BS” oraz rok „1920”. Odznaka jednoczęściowa, wykonana w srebrze[11].

Przypisy

  1. Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 16 z 19 maja 1927 roku
  2. Almanach 1923 ↓, s. 103, początkowo batalion nosił numer rzymski „VII”, odpowiadający numerowi Okręgu Korpusu Nr VII na obszarze, którego stacjonował.
  3. Książka adresowa miasta stołecznego Poznania 1926 s. 397.
  4. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 707.
  5. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 339.
  6. Almanach 1923 ↓, s. 103.
  7. Almanach 1923 ↓, s. 104, 107.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 stycznia 1924 roku, s. 11.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 20 maja 1924 roku, s. 289.
  10. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 23 sierpnia 1928 roku, poz. 260.
  11. Sawicki i Wielechowski 2007 ↓, s. 387.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
  • Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
  • Książka adresowa miasta stołecznego Poznania 1926, Drukarnia Polska T.A., Poznań 1926
  • Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne Na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-204-3299-2.
  • p
  • d
  • e
Służba zdrowia Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Szkolnictwo i zakłady naukowe
Szpitale okręgowe (filie)
Szpitale garnizonowe
Garnizonowe izby chorych
  • w Baranowiczach
  • w Białymstoku
  • w Bydgoszczy
  • w Dęblinie
  • w Jarosławiu
  • w Katowicach
  • w Lidzie
  • w Modlinie
  • w Słonimiu
  • w Stanisławowie
  • w Suwałkach
Izby chorych
na prawach GICh
  • w Brzeżanach
  • w Częstochowie
  • w Kielcach
  • w Ostrowi Maz.
  • w Płocku
  • w Łucku
  • w Rzeszowie
  • w Siedlcach
  • w Skierniewicach
  • w Stryju
  • w Tarnowie
  • w Zamościu
Sanatoria wojskowe
Wojskowe szpitale sezonowe
  • w Busku
  • w Ciechocinku
  • w Druskiennikach
  • w Inowrocławiu
  • w Leśnej
  • w Morszynie
Bataliony sanitarne
Centralne zakłady
służby zdrowia
  • Kierownictwo Zaopatrzenia Sanitarnego
  • Główna Składnica Sanitarna Nr 1
  • Główna Składnica Sanitarna Nr 2