Adolf Słuszniak
plutonowy kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia | 9 stycznia 1894 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 18 marca 1925 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1914–1917 |
Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier |
Formacja | Legiony Polskie |
Jednostki | 2 pułk ułanów LP |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Adolf Słuszniak ps „Aleksander Zawojski” (ur. 9 stycznia 1894 w Szreniawie, zm. 18 marca 1925 w Pstroszycach) – żołnierz kawalerii Legionów Polskich i plutonowy Wojska Polskiego II RP, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Łukasza i Pauliny z Muchów[1]. Absolwent szkoły powszechnej. Od sierpnia 1914 w Legionach Polskich. Żołnierz 2 szwadronu kawalerii w późniejszym 2 pułku ułanów podległym II Brygadzie Legionów Polskich, z którym walczył podczas I wojny światowej.
Szczególnie odznaczył się podczas szarży pod Rokitną, za udział w której otrzymał Order Virtuti Militari[1].
Po kryzysie przysięgowym w 1917 zwolniony, pracował w gospodarstwie rodzinnym[1].
Ochotnik w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego, z którym walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej[1].
Życie prywatne
Żonaty z Małgorzatą z d. Cegła. Mieli syna Jana (ur. 1925)[1].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5496[1][2]
- Krzyż Niepodległości – 2 maja 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[3]
- Krzyż Walecznych[1]
Przypisy
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Adam Mniszek, Klemens Rudnicki: Zarys historii wojennej 2-go Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.