Aleksander Woroncow : Życiorys, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksander Woroncow

Data i miejsce urodzenia

15 września 1741
Petersburg

Data śmierci

14 grudnia 1805

Premier Rosji

Okres

od 1802
do 1805

Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksandr Romanowicz Woroncow (ros. Александр Романович Воронцов, ur. 15 września 1741, zm. 14 grudnia 1805) − rosyjski dyplomata i działacz państwowy.

Życiorys

W 1761 pełnomocnik rządu Rosji w Wiedniu, w latach 1762-1764 minister pełnomocny w Anglii, zaś w latach 1764-1768 w Holandii. 25 XI 1766 wysłał memoriał z Hagi Nikicie Paninowi, który zawierał ostre potępienie polskich reform.

W okresie 1773-1794 prezydent Kolegium Komercyjnego i członek Komisji Komercyjnej. Prowadził politykę wspierania rosyjskiego handlu zagranicznego.

Od 1779 roku senator. Uczestniczył w podpisaniu najważniejszych umów Rosji z Francją (1786), ze Szwecją (1790) i umowy jasskiej z Turcją (1791). W okresie rządów cara Pawła I w stanie spoczynku. W l. 1802 - 1804 kanclerz. Działał na rzecz zerwania porozumień i układów z Napoleonem I i utworzenia koalicji antyfrancuskiej. Występował na rzecz zbliżenia z Anglią. Premier rosyjskiego rządu (1802-1805). Przyjaciel Aleksandra Radiszczewa, pomagał rodzinie po jego aresztowaniu.

Brat Siemiona Woroncowa.

Bibliografia

Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia t. 5 Moskwa 1971.
Z. Zielińska, Głos Rosyjskiego Arystokraty o Polsce z 1766 r., Miscellanea Historico-Archivistica, t. XI (2000), s. 335-344.

Ministrowie spraw zagranicznych Rosji i ZSRR

Posolsky Prikaz, przewodniczący (1549–1699)	Iwan Wiszkowaty (1549–1570) Wasilij i Andriej Szelkalow (1570–1601) Iwan Gramotyn (1605–1606) Piotr Tretiakow (1608–1610) Iwan Gramotyn (1610–1612) Piotr Tretiakow (1613–1618) Iwan Gramotyn (1618–1626) Iwan Gramotyn (1634–1635) Almaz Iwanow (1635–1667) Afanasy Ordin-Naszczokin (1667–1681) Artamon Matwiejew (1671–1676) Wasilij Golicyn (1682–1689) Emelian Ukrainczew (1689–1697) Lew Naryszkin (1697–1699)
Kanclerze i wicekanclerze Carstwa Rosyjskiego i Imperium Rosyjskiego (1699–1801)	Fiodor Gołowin (1700–1706) Piotr Szafirow (1706–1708) Gawriłło Gołowkin (1706–1734) Andriej Ostermann (1734–1740) Aleksiej Czerkaski (1740–1742) Aleksy Piotrowicz Bestużew-Riumin (1744–1758) Michaił Iłłarionowicz Woroncow (1758–1763) Nikita Panin (1763–1781) Iwan Andrejewicz Ostermann (1781–1797) Aleksandr Bezborodko (1797–1799) Fiodor Rostopczyn (1799–1801) Nikita Pietrowicz Panin 1801
MSZ Imperium Rosyjskiego (1801–1917)	Wiktor Koczubej (1801–1802) Aleksander Woroncow (1802–1804) Adam Jerzy Czartoryski (1804–1806) Andriej Budberg (1806–1808) Nikołaj Rumiancew (1807–1814) Karl Nesselrode (1814–1856) Ioannis Kapodistrias (1816–1822, razem z Nesselrode’m) Aleksandr Gorczakow (1856–1882) Nikołaj de Giers (1882–1895) Aleksiej Łobanow-Rostowski (1895–1896) Nikołaj Szyszkin (1896–1897) Nikołaj Murawiow (1897–1900) Władimir Lambsdorff (1900–1906) Aleksandr Izwolski (1906–1910) Siergiej Sazonow (1910–1916) Borys Stürmer 1916 Nikołaj Pokrowski (1916–1917)
MSZ Rządu Tymczasowego Rosji	Pawieł Milukow (1917) Michaił Tereszczenko (1917)
Ludowy Komisariat Spraw Zagranicznych RFSRR	Lew Trocki (1917–1918) Gieorgij Cziczerin (1918–1923)
Ludowy Komisariat Spraw Zagranicznych ZSRR (1922–1946)	Gieorgij Cziczerin (1923–1930) Maksim Litwinow (1930–1939) Wiaczesław Mołotow (1939–1946)
Ministerstwo Spraw Zagranicznych ZSRR (1946–1991)	Wiaczesław Mołotow (1946–1949) Andriej Wyszynski (1949–1953) Wiaczesław Mołotow (1953–1956) Dmitrij Szepiłow (1956–1957) Andriej Gromyko (1957–1985) Eduard Szewardnadze (1985–1990) Aleksandr Biessmiertnych 1991 Boris Pankin 1991 Eduard Szewardnadze
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej	Andriej Kozyriew (1990–1996) Jewgienij Primakow (1996–1998) Igor Iwanow (1998–2004) Siergiej Ławrow (od 2004)