Allanit

 Ten artykuł od 2014-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Allanit
Ilustracja
Allanit
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

ortyt

Skład chemiczny

krzemian wapnia, ceru, itru, lantanu, żelaza, manganu i glinu ((Ca,Fe)2(R,Al,Fe)3Si3O12OH)

Twardość w skali Mohsa

5,5–6

Przełam

muszlowy lub nierówny, kruchy

Łupliwość

niedoskonała

Pokrój kryształu

słupkowy, tabliczkowy

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Gęstość minerału

3,4–4,2 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

jasnobrązowy do czarnego

Rysa

szarozielona, brązowa

Połysk

żywiczny, smolisty

Multimedia w Wikimedia Commons

Allanit (ortyt) – minerał z grupy krzemianów, odmiana epidotu. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego mineraloga Thomasa Allana (1777–1833).

Charakterystyka

Właściwości

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju słupkowym, tabliczkowym, igiełkowym. Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, igiełkowych, spotykany także w formie pojedynczych ziarn w skale. Jest kruchy, przeświecający, bywa promieniotwórczy (obecność uranu i toru). Współwystępuje z epidotem, biotytem, monacytem, gadolinitem, kwarcem.

Występowanie

W kwaśnych skałach magmowych, zwykle w granitach, granodiorytach i sjenitach. Spotykany także w skałach metamorficznych.

Miejsca występowania:

Zastosowanie

  • ma znaczenie naukowe,
  • jest atrakcyjny dla kolekcjonerów,
  • w jubilerstwie wykorzystywany rzadko z powodu ciemnej barwy. Znacznie częściej w galanterii ozdobnej i wyrobach pamiątkarskich. Poszukiwane są kamienie jasnobrązowe, przeświecające. Powszechny jest szlif kaboszonowy.

Bibliografia

  • Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 poprawione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.
  • Michał Sachanbiński: Vademecum zbieracza kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1984. ISBN 83-220-0199-1.

Linki zewnętrzne

  • artykuły na stronie Webmineral.com: allanit-(Ce), allanit-(La), allanit-(Y) (ang.)
  • artykuł na stronie Mindat.org: allanit-(Ce), allanit-(La), allanit-(Y) (ang.)