Andrzej Bauza
plutonowy | |
Data i miejsce urodzenia | 5 września 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 6 maja 1948 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Armia niemiecka |
Formacja | Armia Wielkopolska |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Andrzej Bauza (ur. 5 września 1896 w Palmierowie, zm. 6 maja 1948 w Wągrowcu) – żołnierz armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski i podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w Palmierowie w rodzinie Michała i Weroniki z Sokołowiczów[1].
W okresie I wojny światowej wcielony do armii niemieckiej. W 1918 wstąpił do oddziałów powstańczych i aktywnie walczył w powstaniu wielkopolskim pod Lesznem[1]. W 1920 walczył na froncie polsko-bolszewickim w składzie 60 pułku piechoty. W bitwie pod Wielką Czernicą, pozycje jego plutonu atakowane były wielokrotnie. Dochodziło do starć na białą broń. Zdaniem dowódcy pułku: pozycja została utrzymana dzięki energii i odwadze Andrzeja Bauzy, za którego przykładem bili się jego podkomendni[1]. 5 września pluton utrzymał przyczółek mostowy pod Kamieńcem Litewskim. Za czyny te Andrzej Bauza odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”[2].
W wojnie polsko-bolszewickiej został trzykrotnie ranny. W lutym 1921 jako inwalida wojenny został zdemobilizowany. Pracował w Starostwie Powiatowym w Wągrowcu. Tam zmarł i został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym[1].
Żonaty z Elżbietą Piasecką, miał córkę Łucję i syna Alojzego[1].
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Polak (red.) 1991 ↓, s. 16.
- ↑ Smoleń 1930 ↓, s. 31.
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Bogusław Makary Smoleń: Zarys historii wojennej 60-go pułku piechoty wielkopolskiej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.