Antoni Marcin Slomšek

Ten artykuł od 2024-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Błogosławiony
Antoni Marcin Slomšek
biskup
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1800
Slom pod Celje

Data i miejsce śmierci

24 września 1862
Maribor

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

19 września 1999
Maribor
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

24 września

Szczególne miejsca kultu

Maribor

Multimedia w Wikimedia Commons
Data urodzenia

26 listopada 1800

Data śmierci

24 września 1862

Miejsce pochówku

Katedra św. Jana Chrzciciela w Mariborze

Biskup Lavant
Okres sprawowania

1846-1862

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

8 września 1824

Nominacja biskupia

30 maja 1846

Sakra biskupia

5 lipca 1846

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

5 lipca 1846

Konsekrator

Friedrich Josef von Schwarzenberg

Współkonsekratorzy

Grzegorz Tomasz Ziegler
Johann Aloys Hoffmann

Współkonsekrowani biskupi
Joseph Othmar von Rauscher 1849
Balthasar Schitter 1850
Maximilian Joseph von Tarnóczy 1851
Valentin Wiery 1858

Antoni Marcin Slomšek, Anton Martin Slomšek (ur. 26 listopada 1800 w Slom, zm. 24 września 1862[1] w Mariborze) – słoweński duchowny, biskup, promotor kultury narodowej i kaznodzieja, błogosławiony Kościoła katolickiego[2].

Życiorys

Był ósmym dzieckiem w rolniczej rodzinie. Matka przygotowała go do nauki, którą pobierał pod okiem księdza z Ponikvy, Jakuba Prašnikara, a kontynuował w Celje. Po ukończeniu gimnazjum w 1821 roku wstąpił do seminarium duchownego w Klagenfurcie. Święcenia kapłańskie przyjął 8 września 1824 roku, co upamiętnił zapiskiem

„Poświęcone są moje usta, aby wypowiadały słowa święte. Poświęcone są moje dłonie, aby czyniły rzeczy święte. Poświęcone są moje oczy, aby spoglądały tylko na sprawy nieba”.

Studiował teologię, po zakończeniu nauki rozpoczął pracę jako wikariusz w Bizeljsku i Nowej Cerkwi, a od 1830 roku był ojcem duchownym w seminarium w Klagenfurcie. Od 1838 był proboszczem w Vuzenicy, od 1844 kanonikiem kapituły katedralnej w Sankt Andrä. W 1846 przejął probostwo w Celje i 5 lipca otrzymał w Salzburgu sakrę biskupią obejmując diecezję Lavanttal. Za motto swej posługi obrał hasło św. Ignacego Loyoli: Wszystko na chwałę Bożą i dla zbawienia dusz. Bp Slomšek przeniósł siedzibę biskupią do Mariboru (w 1859 Marburg), a następnie założył tam niższe i wyższe seminarium duchowne.

Działalność społeczna i ekumeniczna

Zapoczątkował działania mające na celu uratowanie języka ojczystego. Opracował rytuał z komentarzami do sakramentów w języku słoweńskim. Dzięki jego działaniom (m.in. rozwinięciu sieci szkół niedzielnych) wprowadzono w szkolnictwie ludowym jako wykładowy, a w szkołach średnich jako przedmiot – język narodowy.

W 1846 roku zapoczątkował wydawanie rocznika Drobtinice (okruchy), w którym publikował swoje tłumaczenia (głównie z niemieckiego), poezje, opowiadania, przypowieści i przysłowia. W 1851 roku założył istniejące do dziś wydawnictwo Mohorjeva Družba, która to witryna wydała kilkanaście jego książek przeznaczonych dla dzieci i młodzieży, popularyzujących język słoweński. Pisząc podręczniki szkolne, współpracował z językoznawcą Franem Miklošičem.

Jest autorem żywotów świętych, wierszy religijnych, podręczników szkolnych i modlitwy o jedność wiary.

Utworzył Bractwo Świętych Cyryla i Metodego (1851), które w 1854 roku liczyło już około 13 tys. osób, a do lat 90. XIX w. liczba zrzeszonych w bractwie, zaangażowanych w działalność apostolską Kościoła na rzecz zjednoczenia chrześcijan osiągnęła 150 tys. osób[3]. Prowadził misje ludowe i rekolekcje. Pełnił funkcję legata papieskiego, wizytując klasztory bernardyńskie.

Znaczenie

Rozwinięcie w różnorodnej jego działalności piśmienniczej wspólnego systemu syntaktycznego i leksykalnego dało asumpt do powstania ogólnosłoweńskiego języka literackiego, a także przyczyniło się do rozwinięcia wielu jego odmian. Slomšek wprowadził nową terminologię gramatyczną, matematyczną, rozwinął język publicystyki i naukowy.

Jego działalność na polu popularyzacji języka i kultury słoweńskiej przyczyniła się do podniesienia świadomości narodowej i uchronienia przed germanizacją.

Antoni Marcin Slomšek jest pierwszym błogosławionym słoweńskim, beatyfikowanym przez papieża Jana Pawła II w czasie jego pielgrzymki do Słowenii 19 września 1999.

Zobacz też

Przypisy

  1. Catholic-hierarchy (ang.)
  2. Beato Anton Martin Slomsek (wł.)
  3. Bractwa i Stowarzyszenia – pod patronatem Cyryla i Metodego

Bibliografia

  • „L'Osservatore Romano”. Numer 11 (217) 1999. Mario Agnes – redaktor naczelny. ISSN 1122-7249. (pol.). 
  • Jadwiga Pieczonka Anton Martin Slomšek i jego walka o język słoweński w XIX wieku
  • p
  • d
  • e
Diecezja Lavant (1226–1962)
  • Ulrich von Haus (1226–1257)
  • Karl von Friesach (1257–1260)
  • Otto von Mörnstein (1260–1264)
  • Almerich Grafendorfer (1265–1267)
  • Herbord (1267–1275)
  • Gerhard von Ennstal (1275–1285)
  • Konrad I von Fohnsdorf (1285–1291)
  • Heinrich von Helfenberg (1291–1299)
  • Wulfing von Stubenberg (1299–1304)
  • Werner (1304–1316)
  • Dietrich Wolfhauer (1317–1332)
  • Heinrich I Krafft (1332–1338)
  • Heinrich II von Leis (1338–1342)
  • Heinrich III (1342–1356)
  • Peter Kröll von Reichenhall (1357–1363)
  • Heinrich IV Krapff (1363–1387)
  • Ortolf von Offenstetten (1387–1391)
  • Augustin (1389–1391)
  • Nikolaus von Unhorst (1391–1397)
  • Konrad II Torer von Törlein (1397–1408)
  • Ulrich II (1408–1411)
  • Wolfhard von Ehrenfels (1411–1421)
  • Friedrich Deys (1421–1423)
  • Lorenz von Lichtenberg (1424–1432)
  • Hermann von Gnas (1433–1436)
  • Lorenz von Lichtenberg (1436–1446)
  • Theobald Schweinpeck (1446–1463)
  • Rudolf von Rüdesheim (1463–1468)
  • Johann I von Roth (1468–1483)
  • Georg I (1483–1486)
  • Erhard Paumgartner (1487–1508)
  • Leonhard Peurl (1508–1536)
  • Philipp I Renner (1536–1555)
  • Martin Herkules Rettinger von Wiespach (1556–1570)
  • Georg II Agricola (1570–1584)
  • Georg III Stobäus von Palmburg (1584–1618)
  • Leonhard II von Götz (1619–1640)
  • Albert von Priamis (1640–1654)
  • Max Gandolf von Kuenburg (1654–1665)
  • Sebastian Graf von Pötting (1665–1673)
  • Franz I Kaspar von Stadion (1673–1704)
  • Johann II Sigmund Graf von Kuenburg (1704–1708)
  • Philipp II Karl Landgraf von Fürstenberg (1708–1718)
  • Leopold Anton Graf von Firmian (1718–1724)
  • Joseph I Oswald Graf von Attems (1724–1744)
  • Virgilius Augustin Maria Freiherr von Firmian (1744–1753)
  • Johann III von Thun-Valsassina (1754–1762)
  • Joseph II Franz Anton Graf Auersperg (1763–1772)
  • Peter II Graf von Thun (1772–1772)
  • Franz II Graf Breuner (1773–1777)
  • Vinzenz Joseph Graf von Schrattenbach (1777–1790)
  • Gandolf Ernst Graf von Kuenberg (1790–1793)
  • Vinzenz Joseph Graf von Schrattenbach (1795–1800)
  • Leopold II Maximilian Graf von Firmian (1800–1822)
  • Ignaz Franz Zimmermann (1824–1843)
  • Franz Xaver Kuttnar (1843–1846)
  • Anton Martin Slomšek (1846–1862)
  • Jakob Ignaz Maximilian Stepischnegg (1862–1889)
  • Mihael Napotnik (1889–1922)
  • Andrej Karlin (1922–1933)
  • Ivan Jožef Tomažič (1933–1949)
  • Maksimilijan Držečnik (1949–1962)
Diecezja mariborska (1962–2006)
Archidiecezja mariborska (od 2006)
  • ISNI: 0000000061380765
  • VIAF: 59884632
  • LCCN: n85238921
  • GND: 11900061X
  • BnF: 16911065k
  • NKC: jk01111935
  • NTA: 11993180X
  • Open Library: OL6748706A, OL1847701A
  • NUKAT: n2004095600
  • NSK: 000000953
  • CONOR: 1099619
  • RISM: people/50041000
  • WorldCat: lccn-n85238921