Antoni Pawluć
kapitan | |
Data i miejsce urodzenia | 5 maja 1888 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 23 czerwca 1974 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Armia Imperium Rosyjskiego |
Jednostki | 110 pułk piechoty |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Późniejsza praca | urzędnik |
Odznaczenia | |
Antoni Pawluć (ur. 5 maja 1888 w Zastarzynie, zm. 23 czerwca 1974 w Świebodzinie) – kapitan Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej, wojny polsko-bolszewickiej i II wojny światowej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 5 maja 1888 w Zastarzynie w rodzinie Spirydona i Anastazji[1]. Absolwent gimnazjum. Zmobilizowany do armii rosyjskiej, gdzie służył w 110 pułku piechoty. Następnie jako żołnierz Legionu Wschodniego, później jako artylerzysta w I Korpusie Polskim w Rosji. W 1920 zostaje ranny w wyprawie wileńskiej gen. Żeligowskiego. Za dzielność i odwagę w walce został wtedy odznaczony Orderem Virtuti Militari. Służył wtedy jako podporucznik w 29 pułku artylerii[2].
Po zakończeniu walk został zwolniony z wojska w 1922, osiedlił się w Podświlu. Po agresji sowieckiej na Polskę w 1940 wywieziony w okolice Archangielska. Tam wstąpił do Armii Andersa. Przydzielono go do 2 pułku artylerii ciężkiej. Bezterminowo urlopowany z frontu przedostał się przez Afrykę do Anglii. Wrócił do Polski i zamieszkał w Świebodzinie w 1948. Pracował tam jako urzędnik. Zmarł 23 czerwca 1974. Pochowany w Świebodzinie.
Życie prywatne
Żonaty dwukrotnie, od 1922 z Elżbietą Adler, od 1933 z Zofią Wojkiewicz. Troje dzieci[1].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 115.
- ↑ Zarzycki 1999 ↓, s. 7.
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Piotr Zarzycki: 29 Pułk Artylerii Lekkiej. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Ajaks, 1999, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 83-87103-87-X.