August Karcher

August Karcher
Ilustracja
major dyplomowany piechoty major dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1900
Nadwórna

Data i miejsce śmierci

13–14 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1915–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Sztab Naczelnego Wodza

Stanowiska

oficer sztabu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons

August Karcher (ur. 7 stycznia 1900 w Nadwórnej, zm. 13–14 kwietnia 1940 w Katyniu) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 7 stycznia 1900 w Nadwórnej, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Edmunda i Rozalii z Rowińskich[1][2]. Ukończył szkołę powszechną w Nadwórnej, a w latach 1910–1914 cztery klasy w c. k. II Gimnazjum z polskim językiem wykładowym w Stanisławowie[3].

15 września 1915 w Biurze Werbunkowym w Stanisławowie zaciągnął się do Legionów Polskich, podając że urodził się w 1898[4]. 12 października tego roku został wcielony do 1. kompanii III batalionu 1 pułku piechoty[4]. Walczył nad Styrem. Po rozwiązaniu Legionów, wrócił do Stanisławowa i ukończył naukę II Gimnazjum Polskim. Wiosną 1918 został wcielony do armii austriackiej. 2 czerwca 1919 znów w 1 pp Leg. walczył na wojnie z bolszewikami. 1 czerwca 1920 ranny pod Olszanicą na Ukrainie[5].

Po wojnie, służył w pułkach 1 DP Leg. W 1923 zdał maturę[5]. W 1928 zdał egzamin do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. 23 grudnia 1929 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej, w charakterze słuchacza Kursu 1929/1931. Z dniem 1 września 1931, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Dowództwa 11 Dywizji Piechoty w Stanisławowie. Od 1932 kierownik referatu Wojskowego Biura Historycznego. Autor prac poświęconych wojnie polsko-bolszewickiej publikowanych w czasopismach wojskowych[6]. 27 czerwca 1935 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 55. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. We wrześniu 1935 został przeniesiony do 5 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko dowódcy batalionu[8].

W kampanii wrześniowej pełnił służbę w Oddziale III Operacyjnym Sztabu Naczelnego Wodza jako oficer kierunkowy do Armii „Prusy”[9], od 4 września w dowództwie Armii „Prusy”. Dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku[10]. 11 lub 12 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[10]. 13 lub 14 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany[10]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Adam Karcher był żonaty, miał córkę Barbarę Danutę (ur. 27 kwietnia 1926)[5].

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
  2. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 251.
  3. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  4. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 4.
  5. ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 2.
  6. ↑ Tuliński 2020 ↓, s. 178-179.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935, s. 70.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935, s. 97.
  9. ↑ Wróblewski 1986 ↓, s. 46.
  10. ↑ a b c Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 369.
  11. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 6.
  13. ↑ M.P. z 1933 r. nr 131, poz. 172.
  14. ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 12.
  16. ↑ Monitor Polski nr 260, poz. 636. 1928-11-10. [dostęp 2023-01-03].
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 412.

Bibliografia

  • Karcher August. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.72-6578 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-14].
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • Arkadiusz Tuliński. Oficerowie Biura Historycznego i Wojskowego Biura Historycznego w latach 1922–1939 (część 2). „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (272), s. 161–199, 2020. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne. ISSN 1640-6281. 
  • Jan Wróblewski: Armia „Prusy” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1986. ISBN 83-11-07212-4.