Avempace

Ibn Bājjah, Avempace
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

około 1095
Saragossa

Data i miejsce śmierci

1138/1139
Fez

Zawód, zajęcie

filozof, uczony

Multimedia w Wikimedia Commons

Ibn Bājjah (Abū Bakr Muḥammad ibn Yaḥyā ibn al-Sāyigh al-Tujībī al-Andalusī al-Saraqustī, zlatynizowane: Avempace, ur. 1095 w Saragossie, zm. 1138/39 w Fezie) – muzułmański filozof działający na terenie obecnej Hiszpanii. Łączył myśl Arystotelesa z neoplatonizmem. Zajmował się także matematyką i naukami przyrodniczymi[1].

Poglądy filozoficzne

Jego najważniejszą pracą był nieukończony traktat Tadbīr al-motawaḥḥid (The rule of the solitary). Praca ta przez długi czas była znana wyłącznie z analizy, którą opracował Mojżesz z Narbonne. Oryginał pracy odkrył Miguel Asín Palacios. Zdaniem Avempace celem człowieka jest zjednoczenie się z intelektem czynnym, będącym emanacją boskości i osiągnięcie przez to doskonałości, która umożliwiłaby bycie obywatelem idealnego państwa. Z powodu niedoskonałości istniejących instytucji państwowych takie dążenie możliwe jest tylko w samotności. Dusza dążącej do doskonałości jednostki zaczyna partycypować w formach zawierających coraz mniej materii, aż osiągnie stan form czysto duchowych[2].

Wkład w fizykę

Polemizował z poglądami Arystotelesa. Krytykował twierdzenie, że czas spadania ciała jest wprost proporcjonalny do oporu zewnętrznego ośrodka. Według niego byłoby to prawdą, gdyby prędkość zależała tylko i wyłącznie od oporu. Powoływał się przy tym na obserwacje, że ciała niebieskie poruszają się z różnymi prędkościami okresowymi, a wg fizyki Arystotelesa nie powinny doświadczać oporu. Na tej podstawie Avempace uznał, że istnieje naturalna prędkość, która jest ograniczana wprost proporcjonalnie do oporu środowiska. Koncepcja ta prowadziła do wniosku, że ruch w próżni miałby skończoną prędkość, co także było niezgodne z fizyką Arystotelesa. Jego poglądy na ten temat zostały przedstawione przez Awerroesa[3].

Przypisy

  1. Britannica.
  2. Encyclopedia.com.
  3. Grant 2005 ↓, s. 120–122.

Bibliografia

  • Edward Grant: Średniowieczne podstawy nauki nowożytnej. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2005. ISBN 83-7469-045-3.

Linki zewnętrzne

  • Josep PuigJ.P. Montada Josep PuigJ.P., Ibn Bâjja [Avempace], [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy, CSLI, Stanford University, 29 stycznia 2023, ISSN 1095-5054 [dostęp 2024-03-09]  (ang.).
  • Avempace, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2024-03-09]  (ang.).
  • Avempace (ang.), Encyclopedia.com, [dostęp 2024-03-09].
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000118742991
  • VIAF: 226034628
  • LCCN: n84022251
  • GND: 118859803
  • LIBRIS: dbqsm9gx4gn9hhr
  • BnF: 124381704
  • SUDOC: 033522936
  • SBN: UBOV111684
  • NKC: xx0239346
  • BNE: XX979867
  • NTA: 071576584
  • CiNii: DA08510317
  • NUKAT: n2012216873
  • J9U: 987007602013005171
  • CANTIC: a10487438
  • BNC: 000264816
  • WorldCat: lccn-n84022251
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3913727
  • Britannica: biography/Avempace
  • Treccani: avempace
  • Universalis: ibn-badjdja-abu-bakr-ibn-al-sa-igh-dit-avempace
  • SEP: ibn-bajja
  • БРЭ: 1997559
  • SNL: Avempace
  • VLE: avempace
  • Catalana: 0222525
  • DSDE: Avempace