Azymici
Azymici (gr. asimos – chleb przaśny) – nazwa, jaką określali katolików chrześcijanie obrządków wschodnich.
Charakterystyka
Terminu tego po raz pierwszy użył biskup Ochrydy – Leon w 1053. Katolicy (podobnie jak ormianie i maronici) używali w liturgii chleba przaśnego, na Wschodzie zaś spożywano kwaśny, skąd pojawiło się określenie prozymici[1].
Dawniej używano sformułowania bezdrożdżowcy, bądź w języku łacińskim Antifermentarii w opozycji do Fermentarii[2].
Przypisy
Bibliografia
- M. Banaszak, Historia Kościoła katolickiego, t. 2: Średniowiecze, Warszawa 1989, s. 110-111.