Baia Pataraia

Baia (Babutsa) Pataraia (ur. 22 marca 1982 w Tbilisi) – gruzińska prawniczka, feministka i działaczka na rzecz praw kobiet; wyróżnia się skandalicznymi wypowiedziami i performansami^[1][2].

Życiorys

Jest absolwentką Wydziału Prawa Międzynarodowego Uniwersytetu Państwowego w Tbilisi. Tytuł magistra uzyskała na Uniwersytecie Środkowoeuropejskim w Budapeszcie w 2006 roku^[1][2][3].

Kariera

W 2008 Pataraia została wykładowczynią wizytującą na Uniwersytecie Państwowym w Tbilisi i na Wolnym Uniwersytecie w Tbilisi^[1][3].

W latach 2009–2013 pracowała w Ministerstwie Sprawiedliwości Gruzji^[1][2][4]. Tam pomogła w opracowaniu artykułu 126., który formalnie definiuje przestępstwo przemocy domowej w Gruzji^[2][4][5]. Jej praca obejmowała również zapewnienie, że molestowanie seksualne jest objęte ustawą o równości płci. Ostatecznie opuściła rząd, aby skupić się na aktywizmie w pełnym wymiarze godzin^[2].

Pracując nad rehabilitacją ofiar tortur w 2007 roku, została zwerbowana przez feministyczną aktywistkę Natalię Zazashvili do dołączenia do Sapari, rodzącej się organizacji praw człowieka w Gruzji^[2][3]. Sapari początkowo skupiał się na pomocy kobietom dotkniętym przemocą domową. Później została dyrektorką organizacji, a jej misja poszerzyłaby się o walkę o polityczne wzmocnienie pozycji kobiet i przeciwko dyskryminacji^[1][3][4][6]. Pataraia była mocno zaangażowana jako liderka ruchu feministycznego w swoim kraju od 2012 roku, kiedy zaczęła organizować się z Niezależną Grupą Feministek^{[1][2][3][6][7]}. Jak sama mówi, wczesne działaczki w Gruzji nie określały się wprost jako „feministki”, ale to się zmieniło na początku 2010 roku^[2]. W 2014 roku prowadziła ogólnokrajową kampanię przeciwko kobietobójstwom w odpowiedzi na wyraźny wzrost przemocy domowej^[4]. Jest także przewodniczącą Domu Praw Człowieka w Tbilisi i założycielką półformalnego Ruchu Kobiet Gruzińskich^[4][8]. Krytycy kwestionowali niezależność Pataraii jako aktywistki ze względu na jej wcześniejszą pracę w rządzie federalnym, ale twierdzi, że to doświadczenie uczyniło ją skuteczniejszą orędowniczką. Była także celem gróźb śmierci i napastowania ulicznego w swojej pracy^[4].

Przypisy