Bitwa morska pod Naupaktos
| II wojna peloponeska | |||
 rejon Naupaktos | |||
| Czas | 429 p.n.e. | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | Naupaktos, okolice Molykrion | ||
| Wynik | zwycięstwo Aten | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie świata  | |||
| 38,3914°N 21,8297°E/38,391400 21,829700 | |||
Bitwa morska pod Naupaktos – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 429 p.n.e. w trakcie I fazy II wojny peloponeskiej (431 p.n.e. – 404 p.n.e.) tzw. wojnie archidamijskiej (431 p.n.e. – 421 p.n.e.)
Po klęsce w bitwie koło przylądka Rhion flota peloponeska popłynęła do Kyllene, gdzie naprawiła uszkodzone jednostki i zwiększyła ich liczbę do 77. Na czele floty znajdował się strateg Knemon i jego spartańscy doradcy. Ateńczycy tymczasem mieli do dyspozycji 20 trier, gdyż resztę odesłali do zadań na Krecie. Obie floty spotkały się w pobliżu Molykrion, gdzie stanęły w odległości 5 km od siebie. Przez najbliższy tydzień flota peloponeska mimo przewagi liczebnej nie kwapiła się do ataku. W końcu Knemon dał rozkaz wypłynięcia w kierunku północno-wschodnim. Flota płynęła w czterech szeregach, mając na czele 20 najszybszych trier, które upozorowały atak na miasto Naupaktos. Peloponezyjczycy zamierzali wywabić flotę Formiona i otoczyć ją a następnie zniszczyć.
Po dostrzeżeniu płynących okrętów ateńskich, Peloponezyjczycy wykonali zwrot, atakując wroga od frontu. Jedenastu okrętom ateńskim udało się ominąć przeciwnika i dopłynąć do Naupaktos. Pozostałe dziewięć wpadło w ręce zwycięzców, a załogi okrętów zostały wybite. Nielicznym żołnierzom udało się dopłynąć wpław do brzegu.
Tymczasem okręty, które przedostały się do Naupaktos, zwróciły się dziobami w stronę morza, po czym zatopiły jedną z trier peloponeskich, która zbytnio zbliżyła się do szyku ateńskiego. Pozostałe triery zatrzymały się a ich załogi obawiały się dalszego ataku. Kilka trier, które dopłynęły później na skutek nieznajomości terenu wpadło na mieliznę. W tej chwili Formion uderzył na Peloponezyjczyków siłami 10 okrętów ateńskich, zmuszając flotę przeciwnika do ucieczki w kierunku Panormos. W ręce ateńczyków wpadło 6 trier wraz z całymi załogami. Odzyskano też własne okręty, utracone wcześniej. Łącznie Ateńczycy zdobyli 18 trier, stracili zaś jeden okręt.
Po walce flota peloponeska wycofała się do Koryntu. Ateńczycy zaś wzmocnieni kolejnymi dwudziestoma okrętami przystąpili do blokady Zatoki Korynckiej.
Bibliografia
- Zygmunt Ryniewicz: Leksykon bitew świata., wyd. Almapress, Warszawa 2004.
