Bogusław Burnat

Bogusław Burnat

Bogusław Burnat w 2009 r.
Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1931 Kraków
Data i miejsce śmierci	11 lutego 2010 Wrocław
Zawód, zajęcie	inżynier górnictwa, ratownik górniczy, wynalazca, inspektor górniczy, redaktor i nauczyciel akademicki
Tytuł naukowy	doktor
Alma Mater	Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Bogusław Burnat (ur. 15 kwietnia 1931 w Krakowie, zm. 11 lutego 2010 r. we Wrocławiu) – polski naukowiec, inżynier górnictwa, ratownik górniczy, wynalazca, inspektor górniczy, redaktor i nauczyciel akademicki.

Kariera naukowa

Absolwent Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej (1955), gdzie się doktoryzował (1972).

Był jednym z dwóch pierwszych wykładowców nowo utworzonego Wydziału Górniczego Politechniki Wrocławskiej (1965–1967). Był członkiem Sekcji Mechanizacji Górnictwa Komitetu Górnictwa Polskiej Akademii Nauk (1976–1984). Uczestniczył w konferencjach naukowo-technicznych polskich i zagranicznych. Jest autorem ponad 80 publikacji polskich i zagranicznych, a także współautorem (wraz z J.I.Korzeniowskim) podręczników: „Prowadzenie ruchu odkrywkowych zakładów górniczych kopalin pospolitych” (1998 r.) oraz „Kopaliny pospolite – prowadzenie ruchu odkrywkowych zakładów górniczych kopalin pospolitych” (2003 r.). W ramach działalności eksperckiej pełnił przez kilka kadencji funkcję biegłego sądowego Sądów Okręgowych we Wrocławiu oraz Jeleniej Górze.

Praca w górnictwie

Pracownik średniego i wyższego dozoru kopalń węgla kamiennego (od 1955), w tym jako ratownik górniczy (1955–1960). Był zastępcą dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego we Wrocławiu (1967–1979), a także naczelnym inżynierem inwestycji KGHM (do 1984 r.). Na Węgrzech piastował stanowisko zastępcy dyrektora Zespołu Budów Górniczych (1984–1989).

Projekty wynalazcze

Opracował kilkanaście wynalazków dotyczących górnictwa, które uzyskały ochronę patentową. Do najważniejszych zalicza się:

• „Przystosowanie wrębiarki ścianowej do ładowania urobku i szybkiego manewrowania” (1956, UP PRL 9910);
• „Hydrauliczne urządzenie do napinania taśm przenośników, z automatyczną regulacją stanu napięcia” (1964, UP PRL 13268);
• „Bęben przenośnika taśmowego z napędem hydraulicznym” (współautor, 1966, UP PRL 17719).

Działalność szkoleniowa i publicystyczna

Był szkoleniowcem kadr górniczych i inżynierskich jako kierownik Ośrodka Szkolenia Górniczego przy Zarządzie Wrocławskiego Oddziału Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa (1995-2000). Był także redaktorem naczelnym czasopism górniczych:

• „Kopaliny Pospolite” (1996-2001),
• „Kopaliny Podstawowe i Pospolite Górnictwa Skalnego” (2001-2010).

Odznaczenia i nagrody

W uhonorowaniu zasług dla branży górniczej, był wielokrotnie odznaczany, otrzymał m.in.: odznakę tytułu honorowego „Zasłużony Górnik PRL”, Order Sztandaru Pracy II kl, Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty i Srebrny Medal „Za zasługi dla pożarnictwa”, Złotą Odznakę „Budowniczy LGOM”, Odznakę „Zasłużony dla Województwa Legnickiego”.

Był także laureatem wielu nagród: Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1972, 1977) oraz Ministra Przemysłu Ciężkiego (1975).

Pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu^[1].

Nagroda im. dr. inż. Bogusława Burnata

Stowarzyszenie Kopalń Odkrywkowych z Wrocławia przyznaje od 2011 r. nagrodę imienia Bogusława Burnata za zasługi na polu likwidowania barier dla rozwoju górnictwa odkrywkowego.

Przypisy

Bibliografia

• Vivat Akademia (Periodyk Akademii Górniczo-Hutniczej) 2010, nr 4, s. 70-71
• Kopaliny Podstawowe i Pospolite Górnictwa Skalnego 2010, nr 2

Linki zewnętrzne

• wspomnienie o B. Burnacie. kopaliny.net.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
• patent "Sposób prowadzenia naczynia kopalnianego wyciągu pomocniczego"
• patent "Hydrauliczne urządzenie do napinania taśm przenośników z automatyczną regulacją stanu napięcia"