Bruno Nettl

Bruno Nettl
Data i miejsce urodzenia	14 marca 1930 Praga
Pochodzenie	czeskie
Data i miejsce śmierci	15 stycznia 2020 Champaign
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	etnomuzykolog

Bruno Nettl (ur. 14 marca 1930 w Pradze^[1]^[2], zm. 15 stycznia 2020^[3]^[4] w Champaign w stanie Illinois^[4]) – amerykański etnomuzykolog pochodzenia czeskiego.

Życiorys

Syn muzykologa Paula Nettla^[1]^[2]. W 1939 roku wyjechał wraz z ojcem do Stanów Zjednoczonych^[2]. Studiował na Indiana University w Bloomington muzykologię u swojego ojca i Williego Apla oraz etnomozykologię u George’a Herzoga^[1]. W latach 1949–1952 był kustoszem uniwersyteckiego archiwum płytowego^[1]. W 1953 roku uzyskał tytuł doktora na podstawie pracy American Indian Music North of Mexico: Its Styles and Areas (wyd. pt. North American Indian Musical Styles, Filadelfia 1954)^[1]^[2]. W 1960 roku ukończył dodatkowe studia z bibliotekoznawstwa na University of Michigan w Ann Arbor^[1]^[2]. Od 1953 do 1964 roku wykładał na Wayne State University w Detroit^[1]^[2]. W latach 1956–1958 prowadził gościnnie wykłady na Uniwersytecie Kilońskim^[1]. W 1964 roku został zatrudniony na University of Illinois w Urbanie, gdzie od 1967 roku był profesorem muzyki i antropologii^[1]^[2]. Był jednym z założycieli Society for Ethnomusicology (1955)^[1], od 1969 do 1971 roku pełnił funkcję jego przewodniczącego^[2]. Redagował czasopismo Ethnomusicology (1961–1965) i rocznik International Folk Music Council (1974–1977)^[2]. Był autorem licznych artykułów w czasopismach fachowych^[1]^[2].

Prowadził badania terenowe wśród północnoamerykańskich Indian, w Iranie i w Europie^[1]. W swojej pracy badawczej zajmował się problemami teoretycznymi i metodologicznymi^[1]. Był zaangażowany w dyskusję na temat znaczenia terminu etnomuzykologia, która według niego obejmuje kulturę muzyczną ludów pierwotnych, ludów pozaeuropejskich i społeczeństw o oralnym sposobie przekazu^[1]. Zadaniem etnomuzykologii jako dziedziny naukowej powinno być jego zdaniem zachowywanie tradycji muzycznych^[1]. Opowiadał się za koncepcją podziału mapy muzycznej świata na areały kulturowe, jako wyróżniki przyjmując liczbę głosów i charakter relacji między nimi oraz interwałowy układ skali^[1]. Zajmował się też tematyką muzyki we współczesnych miastach^[1].

Ważniejsze prace

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Music in Primitive Culture (Cambridge 1956)
An Introduction to Folk Music in the United States (Detroit 1960; 3. wyd. zrewid. pt. Folk Music in the United States, an Introduction 1976)
Cheremis Musical Styles (Bloomington 1960)
Reference Materials in Ethnomusicology (Detroit 1961; 2. wyd. zrewid. 1968)
Theory and Method in Ethnomusicology (Nowy Jork 1964)
Folk and Traditional Music of the Western Continents (Englewood Cliffs 1965; 3. wyd. zrewid. 1990)
Daramad of Chahargah: A Study in the Performance Practice of Persian Music, wspólnie z B. Foltinem Jr. (Detroit 1972)
Contemporary Music and Music Cultures, wspólnie z C. Hammem i R. Byrnside’em (Englewood Cliffs 1975)
The Study of Ethnomusicology: 29 Issues and Concepts (Urbana 1983)
The Western Impact on World Music: Change, Adaptation, and Survival (Nowy Jork 1985)
The Radif od Persian Music: Studies of Structure and Cultural Context (Champaign 1987; 2. wyd. zrewid. 1991)
Blackfoot Musical Thought: Comparative Perspectives (Kent 1989)
Heartland Excursions: Ethnomusicological Reflections on Schools of Music (Urbana 1995)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 31–32. ISBN 978-83-224-0808-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2586. ISBN 0-02-865529-X.
↑ Bruno Nettl (1930–2020). ethnomusicology.org, 2020-01-15. [dostęp 2024-04-27]. (ang.).
↑ ^a ^b Bruno Nettl, 1930-2020. amsmusicology.org, 2020-02-04. [dostęp 2024-04-27]. (ang.).