Córka faraona

Zobacz multimedia związane z tematem: Córka faraona

Córka faraona – nieznana z imienia postać biblijna ze Starego Testamentu. Zgodnie z relacją zawartą w Księdze Wyjścia (Wj 2,5-10) wyłowiła z rzeki koszyk z chłopcem, któremu nadała imię Mojżesz, i którego wychowała następnie jak własnego syna.

Tożsamość

Choć Biblia nie podaje imienia córki faraona, w hagadach utożsamiono ją ze wspomnianą w 1 Księdze Kronik (1 Krn 4,18) córką faraona o imieniu Bitia (בִּתְיָה), żoną Mereda. Tradycja rabiniczna widzi w niej czcicielkę Jahwe, prawdopodobną potajemną konwertytkę na judaizm, jej męża Mereda utożsamia zaś z Kalebem. Miała zostać jako jedyna pierworodna w Egipcie oszczędzona podczas 10 plagi^[1]. Według Księgi Jubileuszów córka faraona nosiła imię Tarmut, u Artapanosa z Aleksandrii Merris, zaś u Józefa Flawiusza Termutis^[2].

W tradycji islamskiej nosi imię Asija i jest żoną, a nie córką faraona. Także islamscy egzegeci przypisują jej potajemne czczenie Boga Izraela^[3].

Motyw córki faraona odnajdującej w sitowiu koszyk z małym Mojżeszem często pojawia się w sztuce chrześcijańskiej, gdzie stanowi prefigurację ucieczki Świętej Rodziny do Egiptu. Ubranej zazwyczaj w bogate szaty córce faraona towarzyszą często służące i obserwująca całą scenę z ukrycia Miriam^[4].

• Wyobrażenie sceny biblijnej w malarstwie europejskim
• 
  XII-wieczna miniatura angielska
• 
  Bernaert de Rijckere (ok. 1556)
• 
  Orazio Gentileschi (1633)
• 
  Giovanni Francesco Romanelli (ok. 1656)
• 
  Andrea Celesti (1700)
• 
  Giovanni Battista Tiepolo (1740)
• 
  Frederick Goodall (1862)
• 
  Edwin Long (1886)
• 
  Jacques Clement Wagrez (1894)
• 
  James Tissot (ok. 1900)

Przypisy