Carlo Rezzonico
| Kardynał biskup | |||
 | |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 25 kwietnia 1724 | ||
| Data i miejsce śmierci | 26 stycznia 1799 | ||
| Kamerling | |||
| Okres sprawowania | 24 stycznia 1763–26 stycznia 1799 | ||
| Wicekanclerz Kościoła Rzymskiego | |||
| Okres sprawowania | 22 listopada 1758–24 stycznia 1763 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Nominacja biskupia | 15 marca 1773 | ||
| Sakra biskupia | 21 marca 1773 | ||
| Kreacja kardynalska | 11 września 1758 | ||
| Kościół tytularny | S. Lorenzo in Damaso (22 listopada 1758) | ||
| |||
| Data konsekracji | 21 marca 1773 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Giovanni Francesco Albani | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Giuseppe Maria Contesini | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Carlo Rezzonico (ur. 25 kwietnia 1724 w Wenecji – zm. 26 stycznia 1799 w Rzymie) – włoski kardynał, bratanek papieża Klemensa XIII.
Życiorys
W 1758 mianowany przez niego kardynałem i sekretarzem ds. Memoriałów (petycji). 1758-63 stał na czele Kancelarii Apostolskiej, a od 1763 był kamerlingiem Świętego Kościoła Rzymskiego. Był członkiem powołanej w 1767 roku przez papieża Klemensa XIII w związku z groźbą przyznania praw dysydentom Kongregacji do Spraw Polskich[1]. W 1773 uzyskał promocję do rangi biskupa suburbikarnej diecezji Sabina i przyjął sakrę biskupią z rąk kardynała Giovanni Francesco Albani. Brał udział w konklawe 1769 i Konklawe 1774–1775. Biskup Porto e Santa Rufina od 1776. Archiprezbiter bazyliki laterańskiej od stycznia 1781. W styczniu 1777 mianowany sekretarzem Kongregacji Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji, stał na jej czele aż do śmierci. Został pochowany w swym kościele tytularnym S. Marci.
Przypisy
- ↑ Wojciech Kęder, Kryzys wokół sprawy dysydenckiej a sprawa suwerenności Rzeczypospolitej w latach 1764-1767, w: Rzeczpospolita wielu wyznań, Kraków 2004, s. 372.
Bibliografia
- Carlo Rezzonico
- p
- d
- e
Sekretarze Świętego Oficjum
- p
- d
- e
- p
- d
- e
| do 1378 |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Schizma |
| ||||
| Po Soborze w Pizie (1409) |
| ||||
| Kardynałowie kanclerze 1908-1973 |
|
- p
- d
- e
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
