Cerkiew św. Jana Ewangelisty w Sulimowie

A/34 z dnia 13.04.1966^[1]

Widok ogólny

Państwo

Polska

Województwo

lubelskie

Miejscowość

Sulimów

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia Najświętszego Serca Jezusowego w Hulczu

Wezwanie

św. Jana Ewangelisty

Historia

Data zakończenia budowy	1867

Aktualne przeznaczenie	kościół filialny rzymskokatolicki

Poprzednie wyznanie	Kościół Greckokatolicki w Polsce do 1947 r.

Dane świątyni
Świątynia • materiał bud.	• drewno sosnowe

Położenie na mapie gminy Dołhobyczów

Położenie na mapie Polski

Położenie na mapie województwa lubelskiego

Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego

50°31′09,0″N 24°01′47,3″E/50,519167 24,029806

Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew św. Jana Ewangelisty w Sulimowie – dawna cerkiew greckokatolicka postawiona w 1867.

Od 1954 użytkowana jako kościół filialny rzymskokatolickiej parafii w Hulczu.

Historia obiektu

Cerkiew unicka (greckokatolicka) pw. św. Jana Ewangelisty wzniesiona została w 1867. W 1954 przejęta przez kościół rzymskokatolicki i remontowana. Oszalowano ganek i zmieniono na przedsionek z wejściem od frontu. W 1964 ośmiopołaciową kopułę zwieńczoną pseudo-latarnią z cebulkowatym hełmem zastąpiono spłaszczonym daszkiem. Następny remont wykonany bez zezwolenia konserwatorskiego w latach 1981-1982 pozbawił cerkiew charakterystycznych cech pierwotnych. Zmieniono wówczas szalunek, usunięto zadaszenia (soboty, opadania), dostawiono z frontu drugi przedsionek, do południowej ściany nawy i prezbiterium dobudowano salę katechetyczną, zmieniono w nawie dawne okna na okna zdwojone. Ikonostas został rozebrany i złożony w sali katechetycznej^[2].

Widok od strony północnej
Kopuła
Widok od strony południowo-zachodniej

Architektura i wyposażenie

Jest to cerkiew jednokopułowa – nad zrębem nawy osadzony ośmioboczny tambur na pendentywach, przykryty ośmiopołaciową kopułą spłaszczoną, zwieńczoną pseudo-latarnią z cebulkowatym hełmem. Drewniana, konstrukcji zrębowej, na drewnianych palach. Obiekt orientowany, trójdzielny: prostokątne prezbiterium, nawa szersza, kwadratowa oraz prostokątny babiniec. Przy prezbiterium od strony południowej zakrystia, przy babińcu od strony zachodniej przedsionek, konstrukcji słupowej. Zewnątrz wydatny okap wsparty na występujących belkach zrębu, ozdobnie profilowanych. Nad zadaszeniem ściany oszalowane. Kopuła, dwuspadowe dachy nad prezbiterium, babińcem i przedsionkiem, pulpitowy dach zakrystii oraz daszek okapowy kryte blachą, niegdyś gontem.

Wewnątrz w nawie ośmiopolowe pozorne sklepienie kopulaste, w pozostałych pomieszczeniach spłaszczone pozorne sklepienia kolebkowe. Znaczna część wyposażenia pochodzi z kościoła parafialnego w Warężu. Została przeniesiona w 1951 i są to: dwa ołtarze boczne barokowo-ludowe z przełomu XVIII i XIX wieku, konfesjonał, dziesięć ławek barokowych z drugiej połowy XVIII wieku oraz barokowy obraz adoracji Matki Boskiej przez św. Dominika z pierwszej połowy XVIII wieku^[3].

Elewacja frontowa
Dzwonnica
Widok od strony południowo-wschodniej

Wokół cerkwi

Obok świątyni stoi murowana dzwonnica z jednym dzwonem.

Turystyka

Cerkiew jest obiektem Transgranicznego szlaku turystycznego Bełżec - Bełz^[4].

Przypisy

↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2015-12-28] .
↑ Powiat hrubieszowski - cerkwie, informacje o cerkwi. [dostęp 2015-12-28].
↑ Parafia w Hulczu informacje na stronie diecezji. [dostęp 2015-12-28].
↑ Bełżec - Bełz. Transgraniczny szlak turystyczny – strona szlaku. [dostęp 2015-12-30].