Cerkiew Chrystusa Zbawiciela w Borkach
cerkiew-pomnik | |||||||||||
Cerkiew na pocztówce z lat 90. XIX wieku | |||||||||||
Państwo | Imperium Rosyjskie | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | Borki(inne języki) | ||||||||||
Wyznanie | prawosławne | ||||||||||
Kościół | |||||||||||
eparchia | charkowska i achtyrska | ||||||||||
Wezwanie | Chrystusa Zbawiciela | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
|
Cerkiew Chrystusa Zbawiciela – nieistniejąca cerkiew we wsi Borki(inne języki) w obwodzie charkowskim. Była to jedna ze 120 świątyń prawosławnych[1] wzniesionych na całym terytorium Imperium Rosyjskiego dla upamiętnienia uratowania się rodziny carskiej z katastrofy jej osobistego pociągu(inne języki), jaka miała miejsce 17 października?/29 października 1888 właśnie w Borkach(inne języki), gdy car wracał z Krymu do Petersburga.
Cerkiew zaprojektował członek Akademii Petersburskiej Robert Marfeld(inne języki), który w najbliższym sąsiedztwie wzniósł również kaplicę pamiątkową, w stylu bizantyjsko-rosyjskim. Obiekt znajdował się pod szczególną pieczą rosyjskich kolei państwowych. Dodatkowo ze składek pracowników kolejnictwa wzniesiono przy nim szpital i dom opieki dla byłych pracowników kolei niezdolnych już do pracy, otwarto szkołę parafialną i założono bibliotekę imienia cara Aleksandra III. Sam car kilkakrotnie uczestniczył w Boskiej Liturgii odprawianej w święto Paschy w cerkwi.
W czasie II wojny światowej 7 września 1943 roku cerkiew została całkowicie zniszczona. Do naszych czasów przetrwała jedynie sąsiednia kaplica.
Bibliografia
- Новости. Часовня Нерукотворного Спаса, отреставрированная елезнодорожниками, вновь засияла золотым куполом
Przypisy
- ↑ P. Paszkiewicz, W służbie Imperium Rosyjskiego 1721–1917. Funkcje i treści ideowe rosyjskiej architektury sakralnej na zachodnich rubieżach Cesarstwa i poza jego granicami, Warszawa 1999, Warszawa, Instytut Sztuki PAN, ISBN 83-85938-13-3, s.125