Chołopienicze
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Populacja (2010) • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy | 1796 |
Kod pocztowy | 213570 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
54°31′N 28°58′E/54,516667 28,966667 |
Chołopienicze (biał. Халопенічы; ros. Холопеничы) – osiedle typu miejskiego na Białorusi w obwodzie mińskim, w rejonie krupskim, 1,5 tys. mieszkańców (2010).
Historia
W Rzeczypospolitej Obojga Narodów w województwie mińskim w powiecie mińskim położonym na ziemiach ruskich Wielkiego Księstwa Litewskiego. Dawne miasteczko, które rozwinęło się w XVIII w. W 1703 r. właściciel Marcjan Chalecki ufundował tu drewniany kościół i murowany klasztor dominikanów. Utworzyli oni „szkołę akademicką podwydziałową o trzech klasach”. Po I rozbiorze odbywały się tu sejmiki szlachty z pozostałej przy Rzeczypospolitej części powiatu orszańskiego województwa witebskiego. Po rozbiorach wcielone do Imperium Rosyjskiego, znalazło się w powiecie borysowskim w guberni mińskiej.
Później w granicach BSRR w ramach ZSRR, nie weszło w skład II Rzeczypospolitej.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w sierpniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1000 osób. 25 października 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali w Kamiennym Lohu. Sprawcami zbrodni było 124 Einsatzgruppen[2].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Chołopienicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 625 .
- Chołopienicze