Cmentarz epidemiczny w Warszawie
Kolumna stanowi jedyny zabytek upamiętniający istnienie w tym miejscu cmentarza zadżumionych z 1708 roku | |
Państwo | Polska |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | Warszawa |
Data otwarcia | XVIII wiek |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°17′43,264″N 21°02′56,918″E/52,295351 21,049144 |
Cmentarz epidemiczny – założony ok. 1708, zwany też cmentarzem zadżumionych.
Opis
Położony był na Bródnie (obecnie dzielnica Targówek), pomiędzy ulicami: św. Wincentego, Ostródzką i Malborską. Zachował się tylko jeden nagrobek – Michała Walembergera z 1708 – jest to najstarszy zachowany cmentarny pomnik nagrobny w Warszawie. Na obelisku wyryte są słowa: Tu Michał Walemberger powietrzem ruszony z synem i córką leży, który od swey żony te pamiątkę odbiera, prosząc mijających do Boga o westchnienie na dusze leżących, w dzień drugi września wieku skończył, doczekał w rok Pański tysiąc siedemset ósmy[1].
Przypisy
- ↑ Cmentarz Epidemiczny, informacja na stronie Cmentarium
- p
- d
- e
Cmentarze Warszawy
Komunalne | |
---|---|
Wojenne | |
Rzymskokatolickie |
|
Starokatolickie | |
Ewangelickie |
|
Prawosławne | |
Żydowskie |
|
Karaimskie | |
Muzułmańskie | |
Inne |
|