Dennis Hull

Dennis Hull w barwach Chicago Blackhawks (1977)

Pełne imię i nazwisko

Dennis William Hull

Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1944
Point Anne

Obywatelstwo

Kanada

Wzrost

183 cm

Pozycja

napastnik (lewoskrzydłowy)

Uchwyt

lewy

Kariera juniorska

Lata	Klub
1960–1962	St. Catharines Teepees
1962–1964	St. Catharines Blackhawks

Kariera seniorska

Lata	Klub	Wyst.	Gole
1964–1965	Chicago Black Hawks	1001	(331)
1965–1966	St. Louis Braves	45	(13)
1977–1978	Detroit Red Wings	62	(5)
	W sumie:	1108	(349)

Kariera reprezentacyjna

Lata	Reprezentacja	Wyst.	Gole
1974–1976	Kanada	4	(2)

Multimedia w Wikimedia Commons

Dennis William Hull (ur. 19 listopada 1944 w Point Anne) – kanadyjski hokeista grający na pozycji napastnika (lewoskrzydłowego), reprezentant kraju, nauczyciel akademicki. Brat Bobby'ego, stryj Bretta.

Wczesne życie

Dennis Hull urodził się w prowincji Ontario jako jeden z 11 dzieci Leny z d. Cook i Roberta, brygadzisty firmy cementowej^[1]. Miał starszego brata Bobby'ego (1939–2023), również hokeistę, który zyskał pseudonim Złoty Strumień (The Golden Jet).

Kariera

Dennis Hull karierę sportową rozpoczął w 1960 roku w występującym w juniorskiej lidze OHA St. Catharines Teepees, w którym grał do 1962 roku. Następnie w latach 1962–1964 był zawodnikiem St. Catharines Blackhawks, w którym w sezonie 1963/1964 został wybrany do Drużyny Gwiazd OHA, dzięki czemu zwrócił na siebie uwagę władzom klubu ligi NHL, Chicago Blackhawks, którego gwiazdą był jego brat, Bobby, z którym grał razem w klubie do końca sezonu 1971/1972 (z krótką przerwą w sezonie 1965/1966 reprezentował barwy klubu ligi CHL St. Louis Braves). Razem dwukrotnie dotarli do finału Pucharu Stanleya (1965, 1971) oraz trzykrotnie grali w Meczu Gwiazd NHL (1969, 1971, 1972)^[2].

Najlepszy w okresie w karierze miał w pierwszej połowie lat 70., kiedy grał w jednej linii z Pit Martinem w środku oraz z Jimem Pappinem z prawej strony, która była uważana za jedną z najlepszych w lidze NHL^[3]. Najlepszy sezon w karierze miał w sezonie 1972/1973, kiedy jego brat Bobby był już zawodnikiem występującego w lidze WHA Winnipeg Jets. W fazie zasadniczej zdobył 90 punktów (39 goli, 51 asyst) oraz spędził 27 minut na ławce kar w 78 meczach, natomiast w fazie play-off, w której dotarł do finału Pucharu Stanleya (przegrana rywalizacja 4:2 z Montreal Canadiens), rozegrał 16 meczów, w którym zdobył 24 punkty (9 goli, 15 asyst), co dało mu 2. miejsce w klasyfikacji (za Yvanem Cournoyerem z Montreal Canadiens) oraz spędził 4 minuty na ławce kar. Ponadto został wybrany do drugiej drużyny gwiazd NHL. Potem jeszcze dwukrotnie był uczestnikiem Meczu Gwiazd NHL (1973, 1974)^[2].

Po sezonie 1976/1977 przeszedł do Detroit Red Wings, w którym po sezonie 1977/1978 zakończył karierę sportową.

W trakcie kariery sportowej zyskał pseudonim Srebrny Strumień (The Silver Jet).

Kariera reprezentacyjna

Dennis Hull w 1972 roku został powołany do reprezentacji Kanady na Summit Series (seria meczów Team Canada z reprezentacją ZSRR), jednak kiedy jego brat Bobby został wykluczony z udziału w imprezie z powodu przejścia do ligi WHA, Dennis chciał w ramach wsparcia dla swojego brata zbojkotować imprezę, jednak ten przekonał go do udziału w imprezie, i tym samym zastąpił Vica Hadfielda na lewym skrzydle i grał na jednej linii z Jeanem Ratelle i Rodem Gilbertem. Łącznie w imprezie rozegrał 4 mecze, w których zdobył 4 punkty (2 gole, 2 asysty) oraz spędził 4 minuty na ławce, a Team Canada wygrała rywalizację: 4 zwycięstwa, 1 remis, 3 porażki^[3].

Statystyki

Klubowe

Sezon	Klub	Liga	Sezon zasadniczy					Faza play-off
Sezon	Klub	Liga	M	G	A	Pkt	Min	M	G	A	Pkt	Min
1960/1961	St. Catharines Teepees	OHA	47	6	4	10	33	6	0	1	1	2
1961/1962	St. Catharines Teepees	OHA	50	6	12	18	29	2	0	0	0	0
1962/1963	St. Catharines Blackhawks	OHA	50	19	29	48	73	—	—	—	—	—
1963/1964	St. Catharines Blackhawks	OHA	55	48	49	97	123	12	4	11	15	50
1964/1965	Chicago Blackhawks	NHL	55	10	4	14	18	6	0	0	0	0
1965/1966	Chicago Blackhawks	NHL	25	1	5	6	6	3	0	0	0	0
1965/1966	St. Louis Braves	CHL	40	11	16	27	14	5	2	1	3	0
1966/1967	Chicago Blackhawks	NHL	70	25	17	42	33	6	0	1	1	12
1967/1968	Chicago Blackhawks	NHL	74	18	15	33	34	11	1	3	4	6
1968/1969	Chicago Blackhawks	NHL	72	30	34	64	25	—	—	—	—	—
1969/1970	Chicago Blackhawks	NHL	76	17	35	52	31	8	5	2	7	0
1970/1971	Chicago Blackhawks	NHL	78	40	26	66	16	18	7	6	13	2
1971/1972	Chicago Blackhawks	NHL	78	30	39	69	10	8	4	2	6	4
1972/1973	Chicago Blackhawks	NHL	78	39	51	90	27	16	9	15	24	4
1973/1974	Chicago Blackhawks	NHL	74	29	39	68	15	10	6	3	9	0
1974/1975	Chicago Blackhawks	NHL	69	16	21	37	10	5	0	2	2	0
1975/1976	Chicago Blackhawks	NHL	80	27	39	66	28	4	0	0	0	0
1976/1977	Chicago Blackhawks	NHL	75	16	17	33	2	2	1	0	1	0
1977/1978	Detroit Red Wings	NHL	55	5	9	14	6	7	0	0	0	2
Łącznie w OHA			202	79	94	173	258	20	4	12	16	52
Łącznie w NHL			959	303	351	654	261	104	33	34	67	30
Łącznie w CHL			40	11	16	27	14	5	2	1	3	0

Reprezentacyjne

Rok	Drużyna	Turniej	Miejsce		M	G	A	Pkt	Min
1972	Kanada	Summit Series	–		4	2	2	4	4
Razem					4	2	2	4	4

Sukcesy

Klubowe

Chicago Blackhawks

Finał Pucharu Stanleya: 1965, 1971, 1973

Indywidualne

Drużyna gwiazd OHA: 1964
Druga drużyna gwiazd NHL: 1973
Mecz Gwiazd NHL: 1969, 1971, 1972, 1973, 1974

Po zakończeniu kariery

Dennis Hull po zakończeniu kariery sportowej powrócił do St. Catharines w prowincji Ontario, gdzie rozpoczął studia na Brock University na kierunku historii i wychowania fizycznego, które ukończył z tytułem magistra, po czym wykładał na Ridley College w tym samym mieście, potem został dyrektorem sportowym na Illinois Institute of Technology w Chicago.

Obecnie wraz ze swoim bratem Garym prowadzi farmę bydła w hrabstwie Northumberland w prowincji Ontario. Później został zauważony jako mówca publiczny i komik. W 1998 roku wydał swoją książkę pt. "The third best Hull : I should have been fourth but they wouldn't let my sister Maxine play", która zawiera zabawne i często przezabawne wspomnienia z jego kariery sportowej.

Zaprzyjaźnił się z legendarnym radzieckim bramkarzem, Władysławem Tretiakiem, przeciwko któremu grał podczas Summit Series w 1972 roku, często wspominając:

Powiedziałem Tretiakowi, że zasłynął z wpuszczenia bramki Hendersona… Powiedziałem mu, że„ gdybyś miał gdybyś go zatrzymał, prawdopodobnie byłbyś dzisiaj taksówkarzem w Moskwie^[3].

Udzielał się także jako konferansjer w San Jose Sharks.

Przypisy

↑ Hull helped WHA into hockey family (ang.)
↑ ^a ^b Dennis Hull w bazie The Internet Hockey Database (ang.)
↑ ^a ^b ^c September to Remember (ang.)

Bibliografia

Dennis Hull: The third best Hull : I should have been fourth but they wouldn't let my sister Maxine play. Toronto: ECW Press, 1998. ISBN 978-1-55490-360-3.