Diprotodon
| Diprotodon | |||
| R. Owen, 1838[1] | |||
| Okres istnienia: 1,6–0,04 mln lat temu PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 1.6/0.04 ↓ 1.6/0.04 | |||
 Szkielet Diprotodon | |||
 Prawdopodobny wygląd Diprotodon | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Gromada | ssaki | ||
| Podgromada | żyworodne | ||
| Nadrząd | torbacze | ||
| Rodzina | Diprotodontidae | ||
| Podrodzina | Diprotodontinae | ||
| Rodzaj | Diprotodon | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Diprotodon optatum R. Owen, 1838 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Diprotodon – wymarły rodzaj ssaka z rodziny Diprotodontidae. Największy torbacz w historii Ziemi. Był wielkości dzisiejszego nosorożca białego. Prowadził podobny tryb życia do hipopotama. Szkielety tych zwierząt zostały odkryte w słonych glinach australijskiego jeziora Callabona. Żył na terenie Australii od 1,6 mln do ok. 40 tys. lat temu, tj. przez większość plejstocenu. Zamieszkiwał otwarty las, śródleśne polany i łąki, prawdopodobnie pozostając w pobliżu wody. Żywił się liśćmi, krzewami i trawami. Osiągał ok. 2 metrów wysokości i ok. 3 m długości ważył ok. 3 ton. Najbliższymi żyjącymi krewniakami są wombat i koala.
Etymologia
- Diprotodon: gr. δι- di- „podwójny”, od δις dis „dwa razy”, od δυο duo „dwa”; πρωτος prōtos „pierwszy”; οδους odous, οδοντος odontos „ząb”[3].
- Diarcodon: gr. δι- di- „podwójny”, od δις dis „dwa razy”, od δυο duo „dwa”[4]; łac. arcus „łuk”[5]; οδους odous, οδοντος odontos „ząb”[6]. Gatunek typowy: Diarcodon parvus Stephenson, 1963 (= Diprotodon optatum R. Owen, 1838).
- optatus: łac. optatus „pożądany, wybrany”, od optare „wybierać, pożądać”[7].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ R. Owen: Important Discoveries. W: T.L. Mitchell: Three expeditions into the interior of eastern Australia; with descriptions of the recently explored region of Australia Felix, and of the present colony of New South Wales. Cz. 2. Londyn: T. & W. Boone, 1838, s. 362. (ang.).
- ↑ N.G. Stephenson. Growth gradients among fossil monotremes and marsupials. „Palaeontology”. 6 (4), s. 622, 1963. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 239, 1904. (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 73.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 20.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 151.
- ↑ optatus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-02-21] (ang.).
Bibliografia
- Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1–256, OCLC 637083062 (ang.).
Encyklopedie internetowe (takson kopalny):
- Britannica: animal/Diprotodon
