Edith Roosevelt

Edith Kermit Carow Roosevelt
Ilustracja
Edith Roosevelt w 1900 roku
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1861
Norwich

Data i miejsce śmierci

30 września 1948
Oyster Bay

Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych
Okres

od 14 września 1901
do 4 marca 1909

Poprzedniczka

Ida McKinley

Następczyni

Helen Taft

Druga dama Stanów Zjednoczonych
Okres

od 4 marca 1901
do 14 września 1901

Przynależność polityczna

Edith Roosevelt Signature.svg

Poprzedniczka

Jennie Tuttle Hobart

Następczyni

Cornelia Cole Fairbanks

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Edith Kermit Carow Roosevelt, portret Francesa Benjamin Johnstona

Edith Kermit Carow Roosevelt (ur. 6 sierpnia 1861 w Norwich, zm. 30 września 1948 w Oyster Bay) – pierwsza dama Stanów Zjednoczonych w latach 1901-1909 jako druga żona Theodore’a Roosevelta.

Życiorys

Edith Kermit Carow urodziła się 6 sierpnia 1861 roku w Norwich[1]. W młodości jej rodzina przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie Edith poznała rodzinę Rooseveltów[1]. Przyjaźniła się głównie z siostrą Theodore’a – Corinne[1]. Po pewnym czasie zaczęła się spotykać z przyszłym prezydentem, który był wówczas studentem na Harvardzie[2]. Po upływie około dwóch lat, Roosevelt oświadczył się jej, lecz został odrzucony, co spowodowało zakończenie związku[2]. Wkrótce potem poślubił Alice Hathaway i zerwał kontakt z Edith Carow[2].

Po śmierci żony, Roosevelt wyjechał a kilka lat na Dziki Zachód, a gdy powrócił unikał spotkania z Carow[2]. Spotkali się jesienią 1885 i ponownie zaczęli się spotykać, a po kilku miesiącach się zaręczyli[2]. Z uwagi na śmierć ojca Edith, ślub został odłożony, a rodzina Carowów przeniosła się do Wielkiej Brytanii[3]. Zimą 1886 roku odbył się skromny ślub Roosevelta i Carow[3]. Po ślubie zamieszkali w Oyster Bay w Nowym Jorku[3].

Edith wspierała męża w jego politycznych aspiracjach i organizowała przyjęcia dla polityków, by zyskać dodatkowe poparcie dla Theodore’a[4]. Kiedy w 1900 roku był kandydatem na wiceprezydenta przy Williamie McKinleyu, Edith uważała, że to osłabi jego pozycję polityczną i uniemożliwi dalszą karierę[5]. Gdy w 1901 McKinley został postrzelony przez Leona Czolgosza, Roosevelt przebywał w górach Adirondacks[5]. 14 września McKinley zmarł, a Roosevelt złożył przysięgę jako nowy prezydent USA[5].

Nowa pierwsza dama wprowadziła nowe zwyczaje po wprowadzeniu do Białego Domu – zastąpiła dotychczasowe przyjęcia musicalami i koncertami[6]. Zapraszała także naukowców i literatów[6]. Gruntownie przemeblowała Biały Dom, a także nakazała zawiesić galerię portretów wszystkich pierwszych dam[7]. Była także pierwszą żoną prezydenta, która zatrudniała osobistą sekretarkę[7]. Ponadto raz w tygodniu spotykała się z żonami innych członków rządu, by omówić sprawy protokolarne[7]. Tuż przed opuszczeniem Białego Domu popadła w konflikt ze swoją następczynią, Helen Taft, która oświadczyła, że wymieni cały personel siedziby prezydenckiej, zaraz po objęciu urzędu przez jej męża[8]. Edith sprzeciwiła się tej decyzji, twierdząc że, nowa pierwsza dama najpierw powinna sprawdzić ich kwalifikacje[8].

Rok po zakończeniu kadencji przez Roosevelta, oboje udali się w podróż do Europy[8]. W 1912, za namową Edith, Theodore ponownie ubiegał się o prezydenturę, lecz przegrał[9]. W czasie kampanii, został niegroźnie postrzelony i hospitalizowany w Chicago[9]. Edith wówczas zaczęła bardziej dbać o zdrowie męża[9]. 11 listopada 1918 Roosevelt trafił do szpitala w wyniku reumatyzmu[9]. Zmarł 6 stycznia 1919[9]. To wydarzenie, połączone ze stratą najmłodszego syna, który zginął pół roku wcześniej w czasie I wojny światowej, nadszarpnęło zdrowie byłej pierwszej damy[9].

Po śmierci męża Edith Roosevelt, dużo podróżowała i włączała się w działalność charytatywną[9]. Wspierała także Herberta Hoovera i konserwatywne skrzydło Partii Republikańskiej[10]. Krytykowała demokratę, Franklina Delano Roosevelta, który był dalekim krewnym jej męża[10]. Po II wojnie światowej zamieszkała ze swoją córką, Ethel[10]. Zmarła 30 września 1948 w Oyster Bay[10].

Życie prywatne

Edith Carow wyszła za mąż za Theodore’a Roosevelta 2 grudnia 1886 roku[3]. Para miała czterech synów: Theodore’a, Kermita, Archibalda i Quentina oraz córkę Ethel[3]. Wychowywali także wspólnie córkę Roosevelta z pierwszego małżeństwa – Alice[3].

Przypisy

  1. a b c L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 314.
  2. a b c d e L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 315.
  3. a b c d e f L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 316.
  4. L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 317.
  5. a b c L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 318.
  6. a b L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 319.
  7. a b c L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 320.
  8. a b c L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 321.
  9. a b c d e f g L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 322.
  10. a b c d L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 323.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

  • Edith Kermit Carow Roosevelt. Biały Dom. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  • p
  • d
  • e

Pieczęć prezydentów USA

  • p
  • d
  • e

Pieczęć wiceprezydentów USA

Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000021027502
  • VIAF: 35255319
  • LCCN: n79085128
  • GND: 118920715
  • SUDOC: 180038419
  • NTA: 074992538
  • Open Library: OL2443163A
  • J9U: 987007445180405171
  • WorldCat: lccn-n79085128
Encyklopedia internetowa: