Elinwar
Elinwar – stal stopowa niklowo chromowa o znikomej rozszerzalności cieplnej i dobrych właściwościach sprężystych (stały moduł sprężystości w szerokim zakresie temperatury), stosowany głównie na sprężyny do zegarków, do aparatów pomiarowych itp.[1]
Za odkrycie elinwaru Charles Édouard Guillaume otrzymał w roku 1920 Nagrodę Nobla[2].
- 33–35% niklu, 4–5% chromu, 1–3% wolframu, 0,5–2% manganu, 0,5–2% krzemu, 0,5–2% węgla, reszta – żelazo[1].
Właściwości mechaniczne[1]:
- Rm = 75,2 kG/mm²
- Re = 45,35 kG/mm²
Stop jest odporny na korozję, praktycznie niemagnetyczny i ma niski współczynnik rozszerzalności cieplnej[1].
Zobacz też
- Inwar
- Dodatek stopowy
Przypisy
Encyklopedie internetowe (stop metali):
- Britannica: technology/elinvar
- SNL: elinvar