Emil Berliner

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2011-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Emil Berliner

Emil Berliner, ang. Emile Berliner (ur. 20 maja 1851 w Hanowerze, zm. 3 sierpnia 1929 w Waszyngtonie) – niemiecki i amerykański wynalazca i przemysłowiec, pochodzenia żydowskiego, urodzony w Niemczech. Wynalazca gramofonu.

Kalendarium życia

  • 1877 – wynalazł i opatentował mikrofon węglowy, po czym odsprzedał patent za 50 tysięcy dolarów przedsiębiorstwu Bell Telephone Company
  • 1878 – złożył wniosek patentowy na aparat do odtwarzania dźwięku z wirującej płyty. Aparat ten posługiwał się drgającym na membranie rylcem, rzeźbił jednak fale dźwiękowe nie na obracającym się walcu, tylko na kręcącej się płycie i nie w głąb, tylko poziomo. Po odpowiednim utrwaleniu – taka płyta mogła posłużyć jako matryca do masowej produkcji płyt gramofonowych. Z początku płyty robiono z twardej gumy, potem z ebonitu, a wreszcie z polichlorku winylu (do dziś)
  • 1887 – wynalazł gramofon (od gr. γράμμα, gramma – „pismo”, „napis” i z gr. φωνή, fone – „głos”), czyli po polsku „zapisywacz głosu” – urządzenie do nagrywania i odtwarzania dźwięku. Walec wynalezionego wcześniej fonografu przez Thomasa Edisona zastąpił okrągłymi płytami cynkowymi oraz szklanymi pokrytymi woskiem (w późniejszym okresie szelakiem)
  • 8 listopada 1887 – Urząd Patentowy USA zatwierdził wniosek o patent dla gramofonu[1].
  • 16 maja 1888[2] – Berliner zademonstrował działający model gramofonu w filadelfijskim Instytucie Franklina[2]
  • 1894 – założył pierwsze na świecie przedsiębiorstwo fonograficzne pod firmą The Berliner Gramophone Company
  • 1898 – założył wraz ze swoim bratem, Josephem, przedsiębiorstwo Deutsche Grammophon – pierwszą na świecie wytwórnię zajmującą się wyłącznie tłoczeniem płyt
  • 1900 – sąd zakazał produkcji gramofonu z powodu rzekomego naruszenia innego patentu[1].
  • 1909 – pojawiły się pierwsze płyty nagrywane obustronnie. Produkowano je z żywic syntetycznych lub szelaku.

Przypisy

Zobacz multimedia związane z tematem: Emil Berliner
  1. a b TomaszT. Słomski TomaszT., Tydzień w historii 5-11.11, „Ale Historia Gazeta Wyborcza”, 43(352)Poniedziałek 5 listopada 2018, s. 2, ISSN 0860-908X .
  2. a b Das Grammophon: Musik für die Massen | NDR.de – Kultur – Geschichte – Chronologie [online], www.ndr.de [dostęp 2019-05-23]  (niem.).
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000082359869
  • VIAF: 54892311
  • LCCN: n84804050
  • GND: 116136146
  • BnF: 140019473
  • NKC: ntk2017962911
  • NTA: 125269552
  • CiNii: DA12028390
  • Open Library: OL2398893A
  • PLWABN: 9813249847405606
  • J9U: 987007258395605171
  • CONOR: 141352035
  • WorldCat: lccn-n84804050
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3876349
  • Britannica: biography/Emil-Berliner
  • Universalis: emile-berliner
  • NE.se: emile-berliner
  • SNL: Emile_Berliner
  • VLE: emile-berliner