Eurofima (wagon)
Wagon Eurofima w barwach SBB | |||
Inne oznaczenia | Avmz207 - (Niemcy) | ||
---|---|---|---|
Producent | SGP Simmering | ||
Lata budowy | 1977-1978 (prototyp 1976) | ||
Układ osi | 2-2 | ||
Wymiary | |||
Masa służbowa | 42 t | ||
Długość | 26,4 m | ||
Szerokość | 2825 mm | ||
Wysokość | 4050 mm | ||
Parametry eksploatacyjne | |||
Prędkość konstrukcyjna | 160 km/h | ||
Maksymalna prędkość eksploatacyjna | 160km/h, | ||
Parametry użytkowe | |||
Liczba miejsc siedzących | 54 (klasa I), 66(klasa II) | ||
Liczba miejsc ogółem | 54 (klasa I), 66+18 (klasa II) | ||
|
Eurofima – seria wagonów osobowych klasy I i II, które stały się protoplastą standardu Z. Wagony powstały w dwóch seriach liczących w sumie 500 egzemplarzy i są eksploatowane przez 6 przewoźników kolejowych z zachodniej Europy. Nazwa handlowa Eurofima pochodzi od nazwy funduszu Eurofima, z którego przekazano środki na zakup pierwszych wagonów dla kolei austriackich (Europaische Gesellschaft zur Finanzierung von Eisenbahnmaterial)[1]. W latach 1980–1982 SGP-Simmering zbudował dla kolei austriackich serię niemalże identycznych wagonów, lecz ze zmienionym wózkiem oraz bez klimatyzacji. Wagony te dostały tylko oznaczenie numeryczne z zakresu 51 81 21-70 500 do 604[2].
Eksploatacja
Wagony Eurofima zostały zakupione przez 6 zarządów kolejowych w zachodniej Europie[1]:
- ÖBB: 25 Amoz i 75 Bmoz
- DB: 100 Avmz207 (wyłącznie I klasa)
- FS: 30 Az i 70 Bz
- SNCF: 100 A9u (wyłącznie I klasa)
- NMBS-SNCB: 20 A-I6, 60 B-16
- SBB-CFF-FFS: 20 Am (wyłącznie I klasa)