Exploration Flight Test 1

Exploration Flight Test 1

Dane misji
Zaangażowani	NASA
Oznaczenie kodowe	EFT-1
Pojazd
Statek kosmiczny	Orion MPCV
Rakieta nośna	Delta IV Heavy
Załoga
Exploration Flight Test 1 - wizja artystyczna
Załoga	test bezzałogowy
Start
Miejsce startu	Stany Zjednoczone, Cape Canaveral Air Force Station, LC37B
Początek misji	5 grudnia 2014, 12:05 UTC^[1]
Orbita okołoziemska
Apogeum	5794^[2] km
Lądowanie
Miejsce lądowania	Ocean Spokojny, 1000 km na południowy zachód od San Diego^[2]
Lądowanie	5 grudnia 2014, 16:28 UTC^[1]
Czas trwania misji	4 godziny 23 minuty
Liczba okrążeń Ziemi	2

Exploration Flight Test 1 – bezzałogowa misja kosmiczna przeprowadzona przez NASA. Celem misji był test pojazdu kosmicznego Orion (dokładnie test awioniki, oprogramowania, zabezpieczenia przed promieniowaniem, urządzeń zabezpieczających wodowanie, urządzeń do odnajdywania kapsuły^[2], osłony termicznej i systemu spadochronowego w module dowodzenia)^[3]. Pojazd zamontowany był do stopnia DCSS rakiety Delta IV Heavy i wykorzystywał baterie tego stopnia zamiast ogniw fotowoltaicznych (nie były zamontowane)^[4]. Wyniki tej misji są istotne dla kolejnego lotu Oriona w 2019 roku, o nazwie EM-1, podczas którego zostanie użyta rakieta Space Launch System^[5].

Orion EFT-1 wyprodukowany został przez firmę Lockheed Martin w zakładach ulokowanych w Nowym Orleanie (Luizjana, USA)^[6]. 22 lipca 2012 został ukończony i przetransportowany do Centrum Kosmicznego im. JFK na przylądku Canaveral, gdzie został zintegrowany z rakietą nośną^[7].

Przebieg testu

Kapsuła wystartowała z kosmodromu Cape Canaveral Air Force Station 5 grudnia 2014 o godzinie 12:05 UTC. Orion dwa razy okrążył Ziemię, dwukrotnie przechodząc pasy radiacyjne Van Allena^[8]. Próba zakończyła się wodowaniem na Pacyfiku około 4,5 godziny później. Kapsuła weszła w atmosferę z prędkością ponad 32 000 km/h, a temperatura powierzchni statku wzrosła do 2200 °C. Końcowy etap to opadanie na trzech spadochronach, które zredukowały prędkość przed wodowaniem do około 9 m/s^[8]. Pojazd wodował 1000 km na południowy zachód od San Diego, około dwa km od planowego miejsca. Pojazd 8 grudnia 2014 dotarł do bazy morskiej w San Diego. Lot był próbnym lotem bezzałogowym. Docelowo jest przeznaczony do lotów załogowych. W planach jest odwiedzenie do roku 2025 asteroidy, a celem końcowym jest podróż na Marsa^[8]. Firma Lockheed Martin buduje kolejny statek. Celem kolejnej misji będzie bezzałogowy lot wokół Księżyca (Exploration Mission-1)^[8]. Zostały sprawdzone podstawowe założenia konstrukcyjne pojazdu. Kluczową technologią, jaka była testowana, jest osłona termiczna. Statek podczas próby oddalił się o około 5800 km od Ziemi. Na pokładzie był balast z aluminiowych płyt, kamery i 1200 czujników. W testowy lot kapsuła wyruszyła na pokładzie rakiety Delta IV Heavy (trzy silniki RS-68), która zwykle służy do wynoszenia amerykańskich satelitów szpiegowskich. Rakieta Space Launch System jest w zaawansowanym etapie budowy.

Przypisy

↑ ^a ^b Justin Ray: Delta 4-Heavy blasts off with Orion capsule. [w:] Spaceflight Now [on-line]. 2014-12-05. [dostęp 2014-12-05]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Krzysztof Urbański. Pierwszy krok w stronę Marsa. „Rzeczpospolita”. 296 (9969), 2014-11-20. Warszawa: Gremi Business Communication Sp. z o.o.. ISSN 0208-9130.
↑ EFT-1 Orion receives hatch door – Denver Orion ready for Modal Testing. NASASpaceflight.com. [dostęp 2012-07-29].
↑ OFT-1: NASA gearing up for Orion’s 2013 debut via Delta IV Heavy. NASASpaceflight.com. [dostęp 2012-07-29].
↑ SLS manifest targets Europa and Mars Sample Return missions. NASASpaceflight.com, 2014-11-03. [dostęp 2014-12-05].
↑ Space-bound Orion capsule to arrive in Florida next week. Spaceflight Now. [dostęp 2012-07-29].
↑ NASA Unveils Orion During Ceremony. NASA. [dostęp 2012-07-29].
↑ ^a ^b ^c ^d Karolina Zawada. Test Oriona - najdalszy lot od 42 lat. „Urania-Postępy Astronomii”. 775 (1), s. 40, 2015-01-01. Polskie Towarzystwo Astronomiczne. Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii. ISSN 1689-6009. (pol.).