Fajalit
| Ten artykuł od 2011-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | krzemian żelaza (Fe2[SiO4]) | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 6,5 | ||
Przełam | muszlowy | ||
Łupliwość | niewyraźna, trójkierunkowa | ||
Układ krystalograficzny | rombowy | ||
Gęstość minerału | 4,39 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | brunatnobursztynowa, brunatna, oliwkowozielona | ||
Rysa | biała | ||
Połysk | silny szklisty, metaliczny, tłusty | ||
|
Fajalit – bardzo rzadki minerał z gromady krzemianów, z grupy oliwinów. Nazwa związana jest z miejscem występowania minerału – wulkaniczną wyspą Faial na Azorach.
Właściwości
Tworzy kryształy tabliczkowe, krótkosłupowe. Najczęściej występuje w skupieniach ziarnistych i masywnych. Jest kruchy, przeświecający, tworzy szereg izomorficzny z forsterytem.
- Pleochroizm: wyraźny
Występowanie
Stanowi składnik skał metamorficznych i magmowych: pegmatytów, granitów, syenitów, ryolitów. W złożach tlenkowych rud żelaza.
Miejsca występowania: Rosja – Kołyma (największe znalezione kryształy – do 20 cm), USA – Massachusetts, Teksas, Wyspy Azory, Norwegia, Włochy.
W Polsce – bywa spotykany w zmetamorfizowanych rudach żelaza na Dolnym Śląsku i w okolicach Strzegomia.
Zastosowanie
- ma znaczenie naukowe,
- cenny dla kolekcjonerów.
Zobacz też
- Britannica: science/fayalite
- SNL: fayalitt
- identyfikator minerału w Mindat: 14116, 1458