Federico Cornaro
Kardynał biskup |
|
Data i miejsce urodzenia | 16 listopada 1579 Wenecja |
Data i miejsce śmierci | 5 czerwca 1653 Rzym |
Patriarcha Wenecji |
Okres sprawowania | 1631–1644 |
|
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | rzymskokatolicki |
Sakra biskupia | 9 kwietnia 1623 |
Kreacja kardynalska | 19 stycznia 1626 Urban VIII |
Kościół tytularny | diecezja Albano |
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Sukcesja apostolska
Data konsekracji | 9 kwietnia 1623 |
Konsekrator | Marcantonio Gozzadini |
Współkonsekratorzy | Agostino Morosini Giovanni Benini |
Konsekrowani biskupi | Giulio Saraceni | 19 marca 1627 | Giovanni Paolo Savio | 25 lipca 1627 | Octavius Rivarola | 25 lipca 1627 | Marius Antonini | 21 grudnia 1627 | Giuseppe Candido | 2 stycznia 1628 | Francesco Vitelli | 21 września 1632 | Benedetto Cappello | 7 sierpnia 1639 | Marco Morosini | 9 października 1639 | Francesco Grassi | 22 stycznia 1640 | Giambattista del Giudice | 4 grudnia 1644 | Giovanni Quirino | 15 stycznia 1645 | Giovanni Camponeschi | 15 stycznia 1645 | |
Współkonsekrowani biskupi | Giovanni Battista Vercellino | 14 maja 1623 | Alvise Lippomano | 14 maja 1623 | Giovanni Battista Deti | 24 czerwca 1623 | |
Federico Cornaro (ur. 16 listopada 1579 w Wenecji, zm. 5 czerwca 1653 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 16 listopada 1579 roku w Wenecji, jako syn Giovanniego Cornara i Chiary Delfino (jego bratem był Francesco Cornaro)[1]. Studiował na Uniwersytecie Padewskim, gdzie uzyskał doktorat z prawa kanonicznego[1]. Po powrocie do Rzymu został klerykiem Kamery Apostolskiej i gubernatorem Civitavecchii[1]. 23 lutego 1623 roku został wybrany biskupem Bergamo, a 9 kwietnia przyjął sakrę[2]. 19 stycznia 1626 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria in Traspontina[2]. Jego nominacja spowodowała wzburzenie w Wenecji, gdyż synom doży zabraniano przyjmowania stanowisk w Kurii Rzymskiej[1]. Ostatecznie Senat zaakceptował promocję Cornara, jednak odrzucił jego nominacje na biskupa Vicenzy i Padwy[1]. W tym samym roku został przeniesiony do diecezji Vicenzy, a trzy lata później – do Padwy[2]. Oba te wydarzenia spowodowały zawirowania polityczne i Senat wenecki kontestował konstytucyjność tych nominacji[1]. Ojciec kardynała, Giovanni Cornaro, zaoferował zrzeczenie się funkcji doży, by uniknąć problemów z ewentualną sukcesją, wobec czego Senat ustąpił i zaakceptował wybór Federica na biskupa Vicenzy i Padwy[1]. W 1631 roku został mianowany patriarchą Wenecji[2]. Po trzynastu latach zrezygnował z funkcji, ze względu na wiek i na stan zdrowia (chorował na podagrę)[1]. 29 kwietnia został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Albano[2]. Tego samego dnia został prefektem Kongregacji ds. Obrzędów i piastował ten urząd do 31 marca 1653 roku[1]. Zmarł 5 czerwca 1653 roku w Rzymie[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Federico Cornaro. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-09-18]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Federico Cornaro. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-09-18]. (ang.).
- ...
- Bellinus of Padua (1128–1147)
- Giovanni Cacio (1148–1165)
- Gerardo Offreducci da Marostica (1165–1213)
- Giordano (1214–1228)
- Giacomo Corrado (1229–1239)
- Sigebaldo Caballazio (1243–1249)
- Giovanni Forzatè (1251–1283)
- Bernardo Platon (1287–1295)
- Giovanni Savelli (1295–1299)
- Ottobono di Razzi (1299–1302)
- Pagano della Torre (1302–1319)
- Ildebrandino Conti (1319–1352)
- Giovanni Orsini (1353–1359)
- Pileo di Prata(1359–1370)
- Giovanni Piacentini (1370–1371)
- Elia Beaufort (1371–1373)
- Raimondo (1374–1386)
- Giovanni Enselmini (1388–1392)
- Ugo Roberti (1392–1396)
- Stefano da Carrara (1396–1405)
- Alberto Micheli (1405–1409)
- Pietro Marcello (1409–1428)
- Pietro Donato (1428–1447)
- Fantino Dandolo (1448–1459)
- Pietro Barbo (1459–1460)
- Jacopo Zeno (1460–1481)
- Pietro Foscari (1481–1485)
- Hieronymus Landus (1485–1487)
- Pietro Barozzi (1487–1507)
- Sisto Gara della Rovere (1509–1517)
- Marco Cornaro (1517–1524)
- Francesco Pisani (1524–1555)
- Luigi Pisani (1555–1570)
- Nicolò Ormanetto (1570–1577)
- Federico Cornaro (1577–1590)
- Alvise Corner (1590–1594)
- Marco Cornaro (1594–1625)
- Pietro Valier (1625–1629)
- Federico Cornaro (1629–1631)
- Marco Antonio Cornaro (1632–1639)
- Luca Stella (1639–1641)
- Giorgio Cornaro (1643–1663)
- Gregorio Barbarigo (1664–1697)
- Giorgio Cornaro (1697–1722)
- Giovanni Francesco Barbarigo (1723–1730)
- Giovanni Minotto Ottoboni (1730–1742)
- Klemens XIII (1743–1758)
- Sante Veronese (1758–1767)
- Antonio Marino Priuli (1767–1772)
- Nicolò Antonio Giustinian (1772–1796)
- Francesco Dondi Orologio (1807–1819)
- Modesto Farina (1821–1856)
- Federico Manfredini (1857–1882)
- Giuseppe Callegari (1882–1906)
- Luigi Pellizzo (1906–1923)
- Elia Dalla Costa (1923–1931)
- Carlo Agostini (1932–1949)
- Girolamo Bortignon (1949–1982)
- Filippo Franceschi (1982–1988)
- Antonio Mattiazzo (1989–2015)
- Claudio Cipolla (od 2015)
|