Filipinomysz reliktowa
Apomys abrae[1] | |||
(Sanborn, 1952) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | gryzonie | ||
Podrząd | Supramyomorpha | ||
Infrarząd | myszokształtne | ||
Nadrodzina | myszowe | ||
Rodzina | myszowate | ||
Podrodzina | myszy | ||
Plemię | Hydromyini | ||
Rodzaj | filipinomysz | ||
Podrodzaj | Megapomys | ||
Gatunek | filipinomysz reliktowa | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
najmniejszej troski | |||
|
Filipinomysz reliktowa[4] (Apomys abrae) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie na Filipinach.
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1952 roku amerykański teriolog Colin Campbell Sanborn nadając mu nazwę Rattus (Apomys) abrae[2]. Holotyp pochodził z Massisiat, na wysokości 3500 ft (1067 m), w prowincja Abra, na wyspie Luzon, w Filipinach[5].
Apomys abrae należy do podrodzaju Megapomys[6]. A. abrae nie jest w pełni zróżnicowany od A. datae w opublikowanych analizach w oparciu o sekwencje mitochondrialne, co interpretuje się jako dowód introgresji w wyniku sporadycznej hybrydyzacji na górze Data; są sympatryczne na wysokości 1500–1650 m n.p.m., ale generalnie preferują różne siedliska[6]. Analizy genetyczne i morfometryczne nie pozwoliły zidentyfikować żadnej silnej struktury filogeograficznej w obrębie zasięgu występowania A. abrae, ale potrzebne są dalsze badania w celu wyjaśnienia jego pozycji taksonomicznej[3][6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].
Etymologia
- Apomys: Apo, Mindanao, Filipiny; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[7].
- abrae: prowincja Abra, Luzon, Filipiny[2].
Zasięg występowania
Filipinomysz reliktowa występuje w Kordylierze Centralnej w północno-zachodniej części wyspy Luzon, położonej w północnej części Filipin[6]. Ze względu na niepewną pozycję gatunku, jego zasięg nie jest dobrze określony[3].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 121–141 mm, długość ogona samic 120–144 mm, długość ucha 21–24 mm, długość tylnej stopy 33–39 mm; masa ciała 50–79 g[8].
Ekologia
Występowanie tego gryzonia stwierdzono na wysokościach od 1000 do 2000 m, okazjonalnie nawet 2500 m n.p.m.[3].
Populacja
Brakuje danych, aby przydzielić temu gryzoniowi kategorię zagrożenia. Potrzebne są dalsze badania nad jego pozycją taksonomiczną, historią naturalną i rozprzestrzenieniem[3].
Przypisy
- ↑ Apomys abrae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c C.C. Sanborn. Philippine Zoological Expedition 1946-1947: Mammals. „Fieldiana. Zoology”. 33 (2), s. 133, 1952. (ang.).
- ↑ a b c d e R.R. Kennerley R.R., Apomys abrae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-24] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Apomys abrae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-02-24].
- ↑ a b c d e C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 490. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ E.A. Mearns. Descriptions of new genera and species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 28, s. 455, 1905. (ang.).
- ↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 663. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).