Filostachys nagi
 Filostachys nagi w Wangjianglou Park -Chengdu, Chiny | |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | rośliny | ||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | okrytonasienne | ||
| Klasa | Magnoliopsida | ||
| Nadrząd | liliopodobne (≡ jednoliścienne) | ||
| Rząd | wiechlinowce | ||
| Rodzina | wiechlinowate | ||
| Rodzaj | filostachys | ||
| Gatunek | filostachys nagi | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Phyllostachys nuda McClure J.Wash.Acad.Sci. 35(9),1945 | |||
| |||
Filostachys nagi[3] (Phyllostachys nuda McClure) – gatunek bambusa z rodziny wiechlinowatych (traw). Naturalnie występuje w Chinach w prowincjach Jiangsu, Zhejiang, Anhui, Hunan, Fujian i Shaanxi. Uprawiany w Europie i Ameryce Północnej jako roślina ozdobna, w Stanach Zjednoczonych uznawany za najbardziej zimotrwały gatunek z rodzaju filostachys[4]. Roślina może być z powodzeniem uprawiana także w warunkach klimatycznych Polski[5].
Morfologia
Pędy początkowo bardzo ciemne, prawie czarne wraz z upływem czasu przybierają barwę od ciemnozielonej do oliwkowozielonej[5], grubościenne i gładkie, w początkowej fazie z intensywnym białym nalotem. Pochwy pędowe paskowane, pozbawione uszek i włosków[6]. Na naturalnych stanowiskach osiąga wysokość 8–10,5 m, przy średnicy pędów 3–5 cm[4].
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2018-03-13] (ang.).
- ↑ Szymon Hoser, Wojciech Hoser, Katarzyna Nawrocka. Próba uporządkowania polskiego nazewnictwa bambusów przydatnych do uprawy w rodzimych warunkach klimatycznych.. „Wiadomości Botaniczne”. 61, 2017. Polskie Towarzystwo Botaniczne. DOI: 10.5586/wb.2017.001. ISSN 2543-6503. (pol.).
- ↑ a b Dieter Ohrnberger: The Bamboos of the world. Amsterdam: Elsevier, 1999. ISBN 0-444-50020-0.
- ↑ a b Szymon Hoser: Bambusy mrozoodporne w naszych warunkach klimatycznych. e-book: self-publisher, 2016, s. 92. ISBN 978-8-3932-6060-7.
- ↑ Rick Darke: Manual of Grasses. Londyn: The Macmillan Press LTD, 1992, s. 169, seria: The New Royal Horticultural Society Dictionary of Gardening. ISBN 0-333-615352.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):
- EoL: 2896890
- Flora of China: 200025927
- Flora of North America: 200025927
- GBIF: 4136196
- identyfikator iNaturalist: 447998
- IPNI: 416033-1
- ITIS: 784594
- NCBI: 2690400
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-434266
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:416033-1
- identyfikator Tropicos: 25518729
- CoL: 77FB7
